این طرح با هدف خلق اثری معاصر شکل گرفته است که هم به عنوان بخشی برجسته از میراث معماری جهانی اصفهان شناخته شود و هم بتواند تجربه‌ای لذت‌بخش به زندگی شهری بیفزاید. این پل که با نام «رواق» طراحی شده، دو هدف کلیدی را دنبال می‌کند: ارتباط و تفرج. به این ترتیب، پل علاوه بر ایفای نقش به‌عنوان یک مسیر ارتباطی، فضایی برای گردش، استراحت و لذت بردن از چشم‌انداز زاینده‌رود نیز فراهم می‌آورد.
ساختار پل شامل چندین بخش هماهنگ است. مسیر اصلی پل، یک پیاده‌راه سایه‌دار با سقفی موّاج است که چشم‌اندازی زیبا به زاینده‌رود را به رهگذران ارائه می‌دهد. در بالای این مسیر، سطح موج‌دار قرار دارد که بخش‌هایی از آن به فضاهایی برای توقف و تماشا تبدیل می‌شود. همچنین در کنار این ساختار، باغی محصور طراحی شده است که همچون یک واحه طبیعی به نظر می‌رسد.
طراحی این پل به گونه‌ای است که در سه حالت مختلف جریان رودخانه (انتظار برای جاری شدن آب، کم‌آبی و جریان کامل) پاسخگو باشد و تجربه‌ها و چشم‌اندازهای متنوعی را ارائه دهد. بستر رودخانه در محدودۀ پل با سنگ‌های طبیعی و به صورت موج‌دار فرش می‌شود و در این بستر، زیرساخت‌هایی از جمله فواره‌ها، نورپردازی و فضاهایی برای رویدادهای هنری و اجرایی پیش‌بینی شده است.
پل رواق نه تنها به‌عنوان یک مسیر ارتباطی عمل می‌کند، بلکه فضایی برای تعامل رهگذران با طبیعت و محیط تاریخی اصفهان فراهم می‌سازد. این طراحی، با بهره‌گیری از معماری معاصر و همینطور الهام گرفتن از معماری سنتی، تلفیقی از هنر، کاربری و پایداری را ارائه می‌دهد و چشم‌اندازی نوین برای زندگی در این شهر تاریخی را به نمایش می‌گذارد.