بعد از گذشت چندسال بی برنامگی و بازپخش سریال‌های تکراری، بالاخره شبکه یک سیما، با پخش سریال طوبی خود را از یکنواختی نجات داد و توانست مخاطبانش را بار دیگر با تلوزیون آشتی دهد. این سریال بر اساس رمانی به نام “اربعین طوبی" نوشته‌ی سید محسن امامیان ساخته و پرداخته شده است و داستان زندگی دختری به نام طوبی در جریان اتفاقات و تحولات دهه پنجاه را روایت می‌کند.حال و هوای آن دهه و سبک متفاوت این سریال باعث شد برای بررسی دکوراسیون آن اقدام کنیم. در ادامه با بررسی سبک دکوراسیون این سریال با ما همراه باشید.
خانه‌ی پدری طوبی،آرزوی ما و زندگی طوبی
زندگی در خانه‌ای ویلایی با حیاطی بزرگ و بی آلایش، در قلب تهران آن هم در دهه پنجاه، آرزوی اکثر ماست که طوبی آن را زندگی می‌کند. خانه پدری طوبی یکی از هزاران خانه‌ایست که اکنون نمی‌توان مثل و مانندش را در تهران پیدا کرد. خانه‌ای که اتمسفر اصلی آن را حیاطش تشکیل می‌دهد و حتی اولین سکانس سریال نیز با این حیاط آغاز می‌شود. در یک نگاه کلی که دوربین به ما نمایش می‌دهد، حیاط خاتنه پدری طوبی ساده اما منظم است. تصویری از حیاطی پر از تسکین و امنیت که به زودی قرار است رنگ آرامش را فراموش کند!
حیاط خانه تقریبا تمام شناسه‌های یک حیاط ایرانی را دارد. دیوارهای آجری رنگ و رو رفته، تخت و پشتی‌هایی که با طرح قالی‌های ایرانی تزئین شده‌اند و حوض فیروزه‌ای رنگی که میزبان گلدان‌های شمعدانی است. از دیگر فاکتورهای دکوراسیون ایرانی در حیاط، در و پنجره‌های چوبی آن است که با پرده‌های گلدار پوشیده شده‌اند.
باغچه‌ی اختصاصی طوبی و خواهرانش نیز یکی دیگر از بخش‌های حسرت برانگیز خانه‌ی پدری آن‌هاست. باغچه‌ی کوچکی که برای طوبی و خواهرانش به بزرگی باغی سرسبز است و به اندازه همان باغ به آن رسیدگی می‌کنند. این باغچه با آجرهایی به رنگ دیوارهای حیاط ساخته شده تا بخش جدا ناپذیری از معماری حیاط باشد.
خانه‌ای پر رنگ و لعاب
از آن حیاط با صفا که گذر کنیم، نوبت به داخل خانه می‌رسد. خانه‌ای بزرگ که هیچ نقطه‌ی خالی و بی رنگی ندارد و تماما در رنگ و بوی آن دهه غرق شده است. این سبک یک سبک انحصاری برای دکوراسیون ایرانی است که همه چیز در اوج بی نظمی نظم خاصی دارد. از آنجایی که داستان در فصل سرما روایت می‌شود، کرسی گرم خانه در مرکز آن قرار دارد و تمام اجرای دیگر را به حاشیه برده. نکته‌ای که باید درباره خانه پدری طوبی ذکر کنیم این است که خانه‌ی آن‌ها طوری طراحی شده است که یک زندگی متوسط را به نمایش بگذارد و چندان مجلل نباشد. برای رسیدن به این هدف به جای استفاده از مبل‌های بیشتر از قالیچه و پشتی استفاده کرده‌اند و وسایل تزئینی را طوری انتخاب کرده‌اند که چندان گران قیمت و مجلل بنظر نرسند.
یکی از نقاط قوتی که در دکوراسیون این خانه به کار رفته، استفاده از وسایل جزئی مربوط به دهه پنجاه است که تماما حال و هوای آن دوران را زنده می‌کند. پیدا کردن این وسایل برای دکوراسیون که حالا دیگر عتیقه شده‌اند کار دشواری بود که تیم طراحی صحنه سریال طوبی در انجام آن موفق بوده اند.
دکوراسیون بازار کسبه
یکی دیگر نقاط قوت در طراحی صحنه سریال طوبی طراحی بازار کسبه است. قنادی پدر طوبی مثال خوبی برای این نقطه قوت است. برای طراحی دکوراسیون قنادی از محصولاتی استفاده شده که دیگر تولید نمی‌شوند اما اسم برند آن‌ها خاطرات زیادی را برای بینندگانی که در آن دوره زندگی کرده‌اند زنده می‌کند.
یک اقدام مهم برای بستر سازی
یکی از گام‌های مهمی که طراحان صحنه سریال طوبی برای آینده برداشته‌اند، ساخت دکوراسیونی به سبک کشور عراق است. از آنجایی که سریال طوبی در دو خط داستانی در دو کشور مختلف روایت می‌شود، ساخت این دکوراسیون یک نکته ضروری در دکوراسیون این سریال بوده است. باید گفت بسترسازی حاصل از ساخت دکورهای «طوبی» زمینه را برای ساخت سریال‌های مشترک با عراق و سایر همسایگان عربی هموار می‌کند.