کوچکترین پارک جهان تنها به اندازه یک گلدان است. این پارک با قدرت تخیل یک روزنامه‌نگار ساخته شده است و با گذشت بیش از ۴۰ سال، همچنان یکی از جاذبه‌های شهر پورتلند به شمار می‌رود.
پارک میل اندز در شهر پورتلند، در آمریکا، تنها ۶۰ سانتیمتر قطر دارد. هرچند این پارک بزرگ‌تر از یک گلدان هم نیست؛ اما اهالی پورتلند به آن بسیار می‌بالند. طی ۴۰ سال گذشته، پورتلندی‌ها این فرورفتگی کوچک را با عنوان «کوچکترین پارک جهان» بزرگ داشته‌اند و برای اثبات مدعای خود، نام آن را در کتاب رکورد‌های گینس نیز ثبت کردند.
مکانی که امروز پارک میل اندز نام دارد، در واقع برای تیر چراغ برق طراحی شده بود؛ اما از آنجا که تیر چراغ برق مذکور هرگز پیدایش نشد، علف‌های هرز در جای خالی شروع به رشد کردند. دیک فاگان، ستون‌نویس مجله اورگون که از دفترش در ساختمان مجله، تسلطی کامل به جای خالی تیر در بلوار داشت، تصمیم گرفت تا با دستهای خودش در این سوراخ کوچک بذر گل بکارد.
نام ستون فاگان در مجله، میل اندز (به معنای خرده‌های چوبی که بعد از اتمام کار چوب خردکن در آن باقی می‌مانند) نام داشت و بعد از شروع ماجرا، او برای توصیف این چاله و تمام فعالیت‌هایی که پیرامون‌اش اتفاق می‌افتاد، از نام ستون خود، میل اندز استفاده کرد. در واقع این فاگان بود که برای اولین بار عبارت «کوچکترین پارک جهان» را برای این فرورفتگی به کار برد. این پارک دو سال بعد، در روز سنت پاتریک سال ۱۹۴۸ افتتاح شد.
فاگان به نوشتن داستان‌های عجیب در مورد ساکنان این پارک پرداخت، ساکنان پری مانندی به نام لپرکان که مدعی بود تنها او قادر به دیدن‌شان است. داستان اول او از آنجا شروع شد که یک لپرکان را در حال کندن خاک چاله مذکور، از پشت پنجره دفترش می‌بیند، بلافاصله از پله‌ها پایین می‌آید و به سمت سوراخ می‌دود تا لپرکان را بگیرد. در افسانه‌ها آمده است که با گرفتن لپرکان، یکی از آرزوهای شما برآورده می‌شود. فاگان از این فرصت سود می‌برد و آرزو می‌کند تا برای خود پارکی داشته باشد؛ هرچند که ابعاد آن را مشخص نمی‌کند. بنابراین لپرکان همان سوراخ را به عنوان پارک به او می‌بخشد. فاگان نام این لپرکان را پاتریک اوتوله گذاشت.
در سال ۱۹۶۹، فاگان بر اثر سرطان مرد؛ اما پارک او هنوز پا بر جا است و توسط دیگران نگهداری می‌شود. میل اندز، در سال ۱۹۷۶، رسما به عنوان یکی از پارک‌های شهر معرفی شد و از آن زمان تا کنون به مکان برگزاری جشن‌های روز سنت پاتریک تبدیل شده است.
در طول دسامبر ۲۰۱۱، هنگام برگزاری برنامه‌های روز اشغال پورتلند، دستهای از سربازان کوچک پلاستیکی، به شکلی نمادین در دفاع از پارک، دور تا دور میل اندز قرار گرفتند و تعدادی پرچم کوچک با شعار‌هایی طعنه‌آمیز در پارک نصب شد تا اشغال‌گران موهوم را بترساند.
در طول سال‌ها، وسایل زیادی به پارک بخشیده شد؛ به عنوان مثال یک استخر شنای کوچک و تخته شیرجه برای پروانه‌ها، تعدادی مجسمه، یک بشقاب پرنده و یک چرخ و فلک مینیاتوری. فستیوال‌هایی که در میل اندز برگزار می‌شوند شامل کنسرت‌های گروه کلن مک‌لی پایپ، مراسم کاشت رز توسط جونیور فستیوال رز کورت و پیک‌نیک‌های خانوادگی است.
منبع: کجارو