در ماه اکتبر سال 2020، ساکنان شهر شانگهای که از منطقه هوانگپو (Huangpu) شرقی عبور می کردند با منظره غیرعادی پیاده‌روی یک ساختمان مواجه می شدند!
طی یک پروژه جابجایی پیچیده، ساختمان یک مدرسه ابتدایی با قدمت 85 سال به طور کامل از روی زمین بلند شده و با استفاده از فناوری جدیدی به نام “ماشین پیاده‌روی" به محل استقرار جدید خود منتقل شد.
به گفته لان ووجی، ناظر فنی ارشد پروژه، در تلاش برای حفظ سازه های تاریخی شهر شانگهای، مهندسان نزدیک به 200 پایه متحرک را زیر ساختمان پنج طبقه مدرسه ابتدایی لاگنا نصب کردند.
این پایه ها مانند پاهای رباتیک عمل می کردند. آنها به دو گروه تقسیم شده و به طور متناوب بالا و پایین می رفتند و به نوعی گام برداشتن انسان را تقلید می کردند. حسگرهای این مجموعه به کنترل حرکت ساختمان به سمت جلو کمک می کرد. این فناوری جدید توسط شرکت شانگهای ایولوشن شیفت (Shanghai Evolution Shift) در سال 2018 معرفی شد.
مدرسه ابتدایی لاگنا در سال 1935 ساخته شده بود و جابجایی آن به منظور ایجاد فضای بیشتر برای ساخت یک مجموعه تجاری و اداری جدید صورت گرفت.
کارگران باید ابتدا اطراف ساختمان را حفاری می کردند تا 198 پایه متحرک در فضاهای زیر ساختمان نصب شوند. پس از بریدن ستون های ساختمان و پیش از حرکت رو به جلو، پاهای رباتیک به سمت بالا باز شدند تا ساختمان بلند شود.
طی یک بازه زمانی 18 روزه، ساختمان مدرسه ابتدایی لاگنا چرخشی 21 درجه را تجربه کرده و 62 متر حرکت کرد تا به محل استقرار جدید خود برسد. این جابجایی در 15 اکتبر تکمیل شد و ساختمان مدرسه قدیمی به مرکزی برای حفاظت از میراث و آموزش فرهنگی تبدیل شد.
در این پروژه برای نخستین بار از روش “ماشین پیاده‌روی" برای جابجایی یک ساختمان تاریخی در شانگهای استفاده شد.
طی دهه های اخیر، روند سریع مدرن‌سازی چین با تخریب بسیاری از ساختمان های تاریخی باهدف پاکسازی زمین و ساخت آسمانخراش ها و ساختمان های اداری همراه بوده است. اما نگرانی فزاینده در مورد از دست رفتن میراث معماری در نتیجه تخریب در سراسر کشور ایجاد شده است.
در همین راستا، برخی شهرهای چین کمپین های حفاظتی را راه اندازی کرده اند. در مواردی، استفاده از فناوری های پیشرفته امکان جابجایی ساختمان های قدیمی به محلی جدید به جای تخریب آنها را فراهم کرده است.
شانگهای در بحث حفاظت از میراث از جمله شهرهای پیشرو در چین محسوب می شود. بقای تعدادی از ساختمان ها در منطقه معروف باند (Bund district) که قدمتشان به دهه 1930 باز می گردد و خانه های قرن نوزدهمی شیکومن (Shikumen) در محله بازسازی شده سینتیاندی (Xintiandi) از نمونه های جانبخشی به ساختمان های قدیمی هستند.
شانگهای همچنین سابقه جابجایی ساختمان های قدیمی را دارد. در سال 2003، سالن کنسرت شانگهای که در سال 1930 ساخته شده بود، بیش از 66 متر جابجا شد تا فضا برای ساخت یک بزرگراه باز شود. ساختمان Zhengguanghe، یک انبار شش طبقه که قدمت آن به دهه 1930 باز می گردد، در سال 2013 تغییر مکانی 38 متری را به عنوان بخشی از یک بازسازی محلی تجربه کرد.
در سال 2018، جابجایی یک ساختمان 90 ساله در منطقه هونگکو (Hongkou) صورت گرفت که یکی از پیچیده‌ترین پروژه های جابجایی شانگهای تا آن زمان محسوب می شد.
ساختمان مدرسه ابتدایی لاگنا با 7600 تن وزن و طراحی تی (T) شکل خود چالش جدیدی برای مهندسان چینی محسوب می شد. شکل نامنظم این ساختمان به معنای آن بود که روش های سنتی مانند کشیدن یا سُر خوردن شاید برای جابجایی ساختمان کارایی نداشته باشند.
این ساختمان همچنین باید می چرخید و برای جابجایی یک مسیر منحنی را به جای حرکت در یک مسیر مستقیم دنبال می کرد که چالش دیگری محسوب می شد و بر همین اساس به روشی جدید برای جابجایی ساختمان نیاز بود.
کارشناسان و تکنسین های چینی در نهایت روش “ماشین پیاده‌روی" را برای این کار انتخاب کردند.