مدارس که طراحی داخلی آنها زمانی بر الگوی کارخانه و زندان استوار بود، در طول قرن گذشته به شکل چشمگیری تکامل یافته و امروزه بیشتر به عنوان مکانی برای پژوهش و اکتشاف شناخته می‌‌‌شوند و نه برای یادگیری طوطی‌‌‌وار. اصلاحات انقلابی در زمینه‌‌‌ی آموزش و پرورش در قرن بیستم، موجب پیدایش نسل جدیدی در فضاهای آموزشی شد.
آموزشگاه‌‌‌های مقدماتی کودکان امروزه از ذهنیت دنیای کاری و عملکردی بودن صرف، فاصله گرفته و به آزمایشگاه‌هایی پرشور برای تجربه‌‌‌های جدید طراحی تبدیل شده‌‌‌اند. گونتر بِنیش، معمار آلمانی، تحت تأثیر کارکردگرایی ارگانیک هموطن خود، هانس شارون، طراحی‌های نوآورانه‌‌‌ای برای مدارس ارائه داده که چشمگیرترین آنها شاید «کشتی کودکستانی» (1990) در اشتوتگارت آلمان باشد: فضایی که کودک را به آموختن و کشف چیزهای جدید برمی‌‌‌انگیزد.
کاربری با انتشار تصویر زیر نوشت: مدرسه‌ای در هلند که کلاس درس ندارد! اینجا خبری از ردیف نیمکت‌ها و کلاس‌های سنتی و برنامه درسی ثابت نیست. دانش‌آموزان مسیر یادگیری خود را از طریق پروژه‌ها براساس معیارهای خود تعیین میکنند و در واقع یادگیری به یک ماجراجویی شخصی تبدیل میشود. این نگاهی است به آینده آموزش و پرورش.