این پروژۀ معماری به طراحی یادمانی برای شهدای شهر سپیددشت در استان لرستان اختصاص داشت. معماران از ابتدا با چالش‌هایی روبه‌رو بودند: بودجه محدود و موقعیت خاص پروژه که در بافت قدیمی شهر و در محل قدیمی قبرستان قرار داشت. این مکان در مسیر اصلی شهر و در یک فضای باز شهری واقع شده بود.
در حالی که در بسیاری از شهرهای ایران یادمان‌ها معمولا به شکل یک مجسمه یا سازه‌هایی ساده طراحی می‌شوند، معماران این پروژه تصمیم گرفتند از این کلیشه عبور کنند. آن‌ها به‌جای طراحی یک اِلِمان ایستا و مجسمه‌مانند، فضایی پویا و چندمنظوره ایجاد کردند که علاوه بر حفظ نقش نمادینش، بتواند در زندگی روزمره مردم شهر نیز نقش داشته باشد.
طرح نهایی شامل یک صفحه قرمز رنگ است که بخشی از آن به‌صورت ایستاده و بخشی دیگر روی زمین گسترده شده است. قسمت ایستاده به‌عنوان عنصر نمادین طراحی شد و با ایجاد هشت گشودگی در آن و کاشت هشت درخت سرو (به یاد شهدا) در پشت این گشودگی‌ها، جنبه‌ای مفهومی و یادبودی به آن داده شد.
برای شاخص‌تر شدن این یادمان در فضای شهری، از سنگ قرمز استفاده شد که علاوه بر هماهنگی با بافت تاریخی، حضوری برجسته در محیط ایجاد می‌کند.
قسمت گسترش‌یافته روی زمین نیز به‌عنوان فضایی انعطاف‌پذیر و کاملا کاربردی طراحی شد. این بخش می‌تواند میزبان رویدادهای مختلفی مانند مراسم مذهبی، تعزیه، بازی کودکان، گردهمایی‌های محلی و فعالیت‌های فرهنگی باشد.
در زمان برگزاری هر رویداد (مثل تعزیه یا هر نمایش مذهبی)، بخش‌های اطراف این سازه مانند پشت‌بام‌ها، بالکن‌ها، خیابان‌ها و مغازه‌های نزدیک، به بخشی از صحنه تبدیل می‌شوند و این فضا به مرکز تعامل شهری بدل می‌شود.
معماران با این طراحی، نه‌تنها یاد و خاطره شهدا را گرامی داشته‌اند، بلکه فضایی زنده و پویا برای مردم شهر خلق کرده‌اند که نقش یک نقطه عطف اجتماعی و فرهنگی را در سپیددشت ایفا می‌کند.