چهارشنبه‌سوری در “نهنگ عنبر ۲": لوکیشنی نوستالژیک، آیا رویاها به حقیقت می‌پیوندند؟
زردی روی من ز تو سرخی تو بود زمن! چهارشنبه سوری جشنی به عظمت کهن مرز و بوم ایران که به شکلی خوشبو با حال و هوایی از گذشته در لوکیشن حیاط خانه‌ای با آجرهای سفالی قدیمی در فیلم نهنگ عنبر 2 به بهترین شکل به تصویر کشیده شده است. لباس‌ها، استایل مو و سبک زندگی دهه هفتاد شمسی با گردهم آمدن نسل‌های مختلف کنار هم فرهنگ غنی ایران را بیش از پیش نشان می‌دهد.
لوکیشنی نوستالژیک و ایرانی در قدردانی از پدربزرگ و مادربزرگ و به اشتراک گذاشتن شادی بی غل و غش و از ته دل این جشن که عامل پیوند بین نسل جوان با نسل قبل بوده، نقطه عطف داستان محسوب می‌شود. داستانی که حس شادی و کنار هم بودن را در کوچه پس کوچه‌های شهر در کنار همسایه‌ها با به پرواز درآوردن بالن به عنوان نمادی از مدرنیته گره می‌زند تا رویایی به حقیقت بپیوندد.
پرواز هربالن در جشن زیبا و نوستالژیک چهارشنبه سوری یک سفر است. سفری که نور را به سمت تاریکی شب رها می‌کند؛ به این امید که سال جدید با حالی خوب شروع شود. موسیقی ملایم و نوستالژیک مخصوص آن دهه در خلال سکانس‌ها به گوش می‌رسد که هرچه بیشتر فضا را خاطره انگیز کرده و یادآوری می‌کند که چه چیزهایی را باید قدر می‌دانستیم و زمانی برای از دست دادن بیشتر نیست! هر بالنی که به سمت آسمان سفر می‌کند، بخشی از قلب ما با تمام خواسته‌هایمان یا مهم‌ترین آن‌ها را با خود می‌برد تا به حقیقتی شیرین همچون رویایی صادقه تبدیل شود.
پریدن از روی آتش، مواد آتش‌بازی قدیمی، فال گوش ایستادن و قاشق زنی در کوچه پس کوچه‌ها هرچه بیشتر در سکانس چهارشنبه سوری خودنمایی می‌کند تا فرصتی به عشق بدهد! عشقی به صبوری ارژنگ و معشوقی به لغزنده بودن رویا! آیا این رویا به واقعیت پیوست؟