استادیوم سن سیرو با نام انگلیسی San Siro Stadium، استادیوم فوتبالی چهار ستاره‌ای است که در منطقه سن سیرو از توابع میلان ایتالیا واقع شده است. این استادیوم با گنجایش 80،018 نفر، بزرگترین استادیوم ورزشی اروپا و بزرگترین ورزشگاه ایتالیا به حساب می‌آید.
داستان جالب استادیوم سن سیرو از اینجا شروع می‌شود که این ورزشگاه خانه دو تیم تراز اول ایتالیا، آس میلان و اینترمیلان است. آس میلانی‌ها این ورزشگاه را با نام سن سیرو و اینتر میلانی‌ها آن را به افتخار «جوزپه مه آتزا» بازیکن پرافتخار اینترمیلان و برنده دو کاپ جهانی 1934 و 1938، جوزپه مه آتزا صدا می‌زنند.
این ورزشگاه تاریخی با تصمیم کمیسیون میراث فرهنگی لمباردی به دلیل اهمیت فرهنگی آن از تخریب نجات پیدا کرد و توسط گروه معماری امریکایی پاپلوس بازسازی شد. چرا که تصمیم گرفته شده بود ورزشگاه را تخریب کرده و آن را با سالن کلیساس جامع جایگزین کنند.
اما، غول‌های فوتبال دنیا دو تیم اینترمیلان و آس میلان پشتیبان آن بودند و به دلیل اهمیت تاریخی و فرهنگی این ورزشگاه که میزبان پیروزی‌های بسیاری بوده است، به جای تخریب در چندین دوره بازسازی شد. طبق گزارش پلتفرم ورزشی Gazetta، یکی از اولین روزنامه‌های معتبر ایتالیا، سرنوشت باشگاه سن سیرو دیگر در دستان خودش بوده و این موضوعی غیرقابل انکار است که این استادیوم ورزشی را به یک بنای یادبود مهم در این شهر تبدیل کرده است.
بیشتر بدانید: استادیوم جدید رم؛ شکوه و عظمت خانه جدید گرگ‌ها
باشگاه سن سیرو در قلب میلان ریشه دوانده است و به عنوان بنایی غنی از فرهنگ فوتبالی و تاریخچه قوی و شکوه معماری شناخته می‌شود. این باشگاه را به دلایلی «La Scala of Football» نیز صدا می‌زنند.
استادیوم سن سیرو به دلیل عظمت معماری و محل برگزاری رویدادهای فوتبالی بزرگ به نام لا اسکالای فوتبال نامیده می‌شود. ورزشگاه سن سیرو همچون سفینه‌ای فضایی در حومه میلان سکنی گزیده است و به جرات می‌توان گفت که اولین باری که استادیوم سن سیرو را از نزدیک مشاهده کنید، نفس در سینه شما حبس خواهد شد و عظمت و زیبایی معماری آن شما را انگشت به دهان خواهد کرد!
ورزشگاه سن سیرو در کنار تاریخ قوی فوتبال نماد میلان است که از آن برای برگزاری رویدادهای ورزشی مهم مانند المپیک و جام جهانی استفاده می‌شود. طراحی متمایز این استادیوم با جایگاه‌های مرتفع و منحنی‌های عریض قابل شناسایی است.
از دیگر ویژگی‌های متمایز این استادیوم، مارپیچ‌های معروف آن است که یکی از ویژگی‌های متمایز معماری به حساب می‌آید. مارپیچ‌ها نمای بیرونی باشگاه سن سیرو را تشکیل می‌دهند و این ویژگی به جذابیت‌های بصری این ورزشگاه افزوده است و نمادی از پویایی و انرژی است که به ویژه در روزهای برگزاری مسابقات شور و هیجان بیشتری به محیط اطراف خود می‌بخشد.
سن سیرو به عنوان باشگاهی است که قلب شهر را در رویدادهای ورزشی به تپش می‌اندازد و رویارویی‌های حماسی بسیاری را به خود دیده است. این باشگاه نمادی از وحدت است که مردم را از نقاط مختلف به سمت خود جذب می‌کند تا چیزی به نام هواداری را به اشتراک بگذارند.
استادیوم سن سیرو اولیه در سال 1925 تحت نظارت رئیس باشگاه اینترمیلان، پیرو پیرلی ساخته شد. در ابتدا قرار بود این ورزشگاه به صورت خصوصی و متمایز با ورزشگاه‌های دولتی ایتالیا با تمرکز بر فوتبال مشغول به فعالیت شود. اما، کم کم با طرح توسعه و افزایش تعداد صندلی‌ها برای میزبانی بسیاری از بازی‌ها تغییر پیدا کرد.
تیم طراح تصمیم گرفت حلقه دومی را به استادیوم اضافه کند تا بتواند 25000 صندلی ایستاده و 65000 صندلی را در فضای استادیوم بگنجاند. این حلقه‌ها روی برج پشتیبان که در سازه مارپیچی قرار گرفته بود بنا شد تا امکان دسترسی عموم را فراهم کند. تصمیم گرفته شد تا حبه دوم در داخل یک سازه بتنی محصور شود تا تراس‌های طبقه دوم را بتواند پشتیبانی کند و آن‌ها را محکم نگه دارد. نکته جالب اینجا است که در حین بازسازی، مسابقات تعلیق نشد و استادیوم تاحدودی قابل استفاده بود.
برای ساخت رمپ مارپیچ از 300 کارگر استفاده کردند تا در عرض 500 روز بتوانند کار را آماده کنند. در نهایت افتتاحیه استادیوم نوسازی شده سن سیرو با مسابقه رسمی ایتالیا-برزیل در سال 1956 برگزار شد که در این بازی ایتالیا 3 بر 0 برزیل را در خانه خود مغلوب کرد.
بیشتر بدانید: نگاهی بر طراحی ورزشگاه جدید سانتیاگو برنابئو رئال مادرید
ازآنجایی‌که، ایتالیا میزبان جام جهانی 1990 بود، استادیوم سن سیرو برای برگزاری جام جهانی 1990 دوباره به صورت اساسی بازسازی شد و ظرفیت آن به 85،000 تماشاچی افزایش پیدا کرد. برای افزایش گنجایش ورزشگاه، حلقه سومی روی حلقه‌های قبلی به همراه پوششی برای سقف آن تعبیه شد.
در این شرایط طراحان تصمیم گرفتند 11 برج استوانه‌ای به فضای ورزشگاه اضافه کنند تا بتواند بار ناشی از افزایش حلقه سوم را تحمل کند و به لحاظ ایمنی حرفی برای گفتن داشت باشد. به کمک تیرهای قرمز روشن در چهار گوشه ورزشگاه سعی کردند، سقف را روی آن نصب کنند. در نهایت حلقه سوم با شیب تند 37 درجه ساخته شد که با حلقه پنجم استادیوم برنابئو مادرید و حلقه بالایی استادیوم مستایا والنسیا دراسپانیا مطابقت دارد.
استادیوم سن سیرو جدید به‌گونه‌ای طراحی شده است که قابلیت‌های کنترل نویز و امنیت تماشاچیان در آن تعبیه شده است. به علاوه سعی شده است فضای سبز بسیار وسیعی در اطراف آن در نظر گرفته شود که به لحاظ زیبایی شناختی، احترام به طبیعت و پاک سازی هوا کمک زیادی کند.
بیشتر بدانید: آثار فاخر نورمن فاستر؛ پیشرو در معماری مدرنیسم انگلستان
باشگاه سن سیرو نماد قدمت و احترام به بازیکنی حرفه‌ای و اسطوره تیم اینترمیلان است. نمادی که طی سال‌ها بخش‌های مختلفی به آن اضافه شد تا سرانجام عنوان بزرگترین باشگاه اروپا و ایتالیا را از آن خود کرد. این باشگاه پیروزی‌های زیادی را به خود دیده است و به لحاظ معماری حرفی برای گفتن دارد. سازه‌ای عظیم که محل اتحاد افراد با افکار و زندگی متفاوت است که قرار است در 90 دقیقه هوادار تیم‌های بزرگ در عرصه‌های بزرگ باشند. نکته قابل توجه در معماری این بنا، استفاده از ستون‌هایی است که توانسته بار طبقات اضافه شده را در نهایت احتیاط و ایمنی تماشاچیان حفظ کند.