استودیوی معماری سانفرانسیسکویی «رایان لِیدنِر»، این خانه و استودیوی هنری چوبی-گچی در جنوب کالیفرنیا را بر اساس سبک خانه‌های مدرن اواسط قرن جوزف آیکلر و هنر جنوب غربی، طراحی کرده است.
این خانه که در منطقه صحرای مرتفع (High Desert) در نزدیکی پارک ملی درخت جاشوآ در کالیفرنیا قرار دارد، برای هِدِر دِی و شریک او، چِیس مَک‌براید طراحی شده است. در حقیقت استودیوی معماری رایان ریدنر این خانه را در یک محوطه بیابانی آبادنشده ساخته است.
رایان لیدنر، بنیانگذار استودیو، گفته: «ما به دنبال این بودیم که با طراحی خانه به چشم‌اندازه منطقه احترام بگذاریم، ردپای کمی از خود به جای بگذاریم و در عین حال از احساس وسعت بیابان هم لذت ببریم. برای اینکه به این ملک برسید، باید چندین مایل در یک جاده‌ی شنی و آسفالت‌نشده در بیایان رانندگی کنید. در طول مسیر، گهگاه یک خانه یا تریلر را می‌بینید. پس از پیچ آخر، خانه از پشت صخره شروع به خودنمایی می‌کند و آنچه می‌بینید یک خط سفید در چشم‌انداز است که بسیار شگفت‌انگیز و به نظر من زیباست.»
این استودیو از منطق رُک خانه‌های مدرن اواسط قرن آیکلر الهام گرفته و پس این که یکی از آنها را بازسازی کرده، تصمیم گرفته در این پروژه از یک ساختار ستون و تیر نمایان، با فواصل منظم استفاده کند که الهام‌بخش چیدمان اتاق‌ها شده است. این تیم هنگام در نظر گرفتن فضا، درباره استودیوهای «جورجیا اوکیف» نقاش و «ویلِم و اِلِین دو کونینگ» و همچنین اقامتگاه شخصی معمار مکزیکی، لوئیس باراگان، مطالعات موردی انجام داده است.
قاب چوبی مستطیلی که به پایین پله می‌خورد تا یک شیب صخره‌ای را در خود جای دهد، با ظاهری از جنس گچ سفید پوشیده شد تا در برابر نوسانات شدید آب و هوای محوطه مقاومت کند.
«ما ابتدا استفاده از گچ رنگ خنثی را با این فکر که با منظره بیابانی ترکیب خواهد شد، کاوش کردیم. اما همانطور که این گزینه را بیشتر بررسی میکردیم، متوجه شدیم در واقع این گزینه از معماری و منظره کم می‌کند و اگر جلوه‌ی رنگ، تضاد بیشتری داشته باشد، به برجسته کردن زیبایی محیط کمک می‌کند.»
از یک طرف، یک دیوار سفید جامد در طول خانه قرار دارد و کمی از دیوارهای انتهایی عرضی امتداد یافته تا برجستگی‌های کوچک سرپوشیده ایجاد کند. دیوار توسط مجموعه‌ای از درهای دوتایی و چراغ‌های جانبی که با درهای طرف دیگر خانه هماهنگ هستند، به دو نیم تقسیم می‌شود. از طرف دیگر، این خانه تقریباً متقارن، یک ایوان مرکزی گسترده با یک عرشه مرتفع دارد که از راه دیوارهای شیشه‌ای کشویی کف تا سقف قابل‌دسترسی است.
پنجره‌های بزرگی که نور را به اتاق خواب و استودیوی هنرمند می‌تابانند، در دو سوی خانه قرار دارند و داربست‌های چوبی سقف به فاصله کوتاهی از محیط دیوار امتداد یافتند تا بر شیشه‌ها سایه بیندازند. در انتهای کوتاه آنها پنجره‌بام‌هایی هست که با نوارهای چوبی عمودی نازک روی آنها تأکید شده است.
در فضای مرکزی میان راهروی ایجادشده توسط درهای باز، آشپزخانه، غذاخوری و اتاق نشیمن، قلب خانه با سقف‌های چوبی نمایان، دیوارهای سفید و کفپوش بتنی شکل می‌گیرد.
یک راهروی کوتاه نزدیک آشپزخانه به اتاق خواب و حمام منتهی می‌شود، در حالی که طرف دیگر اتاق اصلی، با چند قدم به فضای استودیو بزرگ منتهی می‌شود.
یکی از ساکنان خانه گفته: «زندگی در اینجا به هر دوی ما کمک کرده سرعت‌مان را کم کنیم و از هر روز لذت ببریم. جوری که پنجره‌ها مناظر ناهمواری را قاب کردند که انگار در طول روز یا با هر فصل تغییر می‌کنند، سبب می‌شود احساس کنیم به زمین نزدیک‌تر شدیم. فضای بیرون شبیه یک نقاشی است که مدام در حال تکامل است.»
منبع: فرادید