این خانه به نام «خانه‌ی یادبود» در واقع مکانی بوده که بنیانگذار فونسیونابله، خولیو سزار مورنو در آن متولد شده و این موضوع الهام‌بخش استودیو برای برقراری ارتباط مجدد با گذشته ساختمان بوده است.
«تصمیم گرفته شد مهمترین و منحصر به فردترین ویژگی‌های ساختمان دست‌نخورده بماند که برخی از آن‌ها در طول کار کشف شد، اما بقیه ساختمان آزادانه‌تر دستخوش تغییر شود.»
«برای این منظور، عملیات کم اما بنیادینی پیشنهاد شد که هم‌زمان به حفظ و تغییر عمیق ساختمان کمک کرد».
نوسازی با الهام از مفهوم باز کردن و عریان کردن هر دو قسمت داخلی و خارجی و آشکار کردن نمای اصلی و ایجاد فضا برای یک پاسیو و ایوان بزرگ بین خانه و ساختمان مجاور انجام شد.
در فضای داخلی، دیوارهای طبقه همکف برداشته شدند تا یک فضای نشیمن، آشپزخانه و ناهارخوری ایجاد شود که به فضای پاسیوی عقب راه دارد.
پرداخت‌های مصالح به طرز ماهرانه‌ای فضاهای طبقه همکف با پلان باز را متمایز کردند، با بخشی از کف کاشی‌شده و آجرکاری‌های نمایان که در آشپزخانه استفاده شدند.
سنگ‌کاری سفید در امتداد دیوار مشترک رو به دیوارهای تازه گچ‌کاری‌شده روبرو است و کل آن با یک سقف چوبی نمایان که قبلاً پنهان بوده، یکی شده است.
برداشتن پرداخت‌ها پرده از مجموعه‌ای از منفذها و طاقچه‌های مسدودشده در دیوار مشترک لبه جنوبی خانه برداشت که حالا به عنوان کمد لباس و قفسه‌بندی تغییر کاربری داده شده‌اند.
«طبقه همکف که به تالار مرکزی روبازی تبدیل شده، نه تنها با ارتفاع دوبرابر جدید، بلکه با ارتباط بین دو شومینه خانه که قبلاً فضای یکسانی نداشتند، از نظر فضایی واجد شرایط شده است.»
«به واسطه کار دقیق و استادانه، این مداخله عجیب امکان‌پذیر شده و سبب حفاظت و آشکارسازی مصالح کهن و پنهان و یکپارچگی فضایی و ساختاری بنا شده است.»
یک فضای اتاق زیر شیروانی سابق با بقیه خانه ادغام شده تا یک طبقه اول جدید ایجاد شود که از طریق یک پاگرد چوبی و فولادی سیاه درون یک پلکان ستونی با دوبرابر ارتفاع قابل‌دسترسی شده و یک پنجره بزرگ رو به شمال آن را روشن می‌کند.
سه اتاق خواب، یک حمام و یک محوطه کار در طبقه اول هستند که از بیرون با گچ کم رنگ که با سنگ‌کاری خشن طبقه همکف تضاد دارد، پرداخت شده است.
منبع: فرادید