در خیابان ولیعصر، روبه‌روی کاخ مرمر، خانه‌ای تاریخی با نمایی چشم‌نواز و معماری روسی ایستاده است؛ خانه‌ای که در سال ۱۳۱۰ ساخته شد و قصه‌هایش به روزهای طلایی پزشکی ایران گره خورده. اینجا منزل پروفسور یحیی عدل است، مردی که او را “پدر جراحی ایران" می‌نامند.
کسی که با دستان طلایی و شجاعت بی‌نظیرش، زندگی‌های زیادی را نجات داد و نخستین رزیدنت‌های جراحی ایران را تربیت کرد. پروفسور عدل نه‌تنها علم را به بیمارستان‌های ایران آورد، بلکه انسانیت را هم به اتاق‌های جراحی هدیه کرد؛ از خرید تجهیزات پیشرفته با هزینه شخصی‌اش تا تأسیس واحد انتقال خون در بیمارستان سینا. او تا سن ۹۳ سالگی جراحی‌های بسیار بزرگ و پیچیده را بدون لرزش دست و با دقتی بی‌نظیر انجام داد و به افراد بی‌شماری زندگی دوباره بخشید.
این خانه، با سقف‌های گچ‌بری‌شده و دیوارهایی که بوی تاریخ می‌دهند، تنها یک ساختمان نیست؛ بلکه یادگاری است از مردی که نبض پیشرفت پزشکی ایران را در دست داشت. امروز این بنای باشکوه به پژوهشکده هنر تبدیل شده، اما هر گوشه‌اش همچنان خاطراتی از تلاش‌های خستگی‌ناپذیر دکتر عدل را در دل دارد.