خانه‌های قدیمی سال ۱۳۵۷ ترکیبی از معماری سنتی و مدرن ایران بودند. این خانه‌ها معمولاً دارای حیاط مرکزی، سقف‌های بلند، و اتاق‌های متعدد برای بخش‌های عمومی و خصوصی بودند. مصالحی مانند آجر، گچ، و شیشه به‌طور گسترده استفاده می‌شد و گچ‌بری‌ها و فرش‌های ایرانی فضای داخلی را تزئین می‌کردند.
پنجره‌های بزرگ و سیستم‌های تهویه طبیعی به تهویه هوا کمک می‌کردند و گرمایش مرکزی مانند شوفاژ نیز رایج بود. این خانه‌ها نشان‌دهنده گذار از سنت به مدرنیته و همچنین سازگاری با نیازهای فرهنگی و اجتماعی آن دوران بودند.
در خانه‌های قدیمی دهه ۵۰، نقشه‌های بازتر نیز به تدریج محبوب شدند، جایی که اتاق‌ها به شکل متصل به یکدیگر طراحی می‌شدند و حیاط به مرور جای خود را به فضاهای داخلی بزرگ‌تر یا باغچه‌های کوچک‌تر داد. سالن‌های پذیرایی بزرگ برای مهمانی‌ها و مجالس خانوادگی نقش اساسی داشتند.
درباره مری آپیک:
مری آپیک (به ارمنی: Մերի Ափիկ) (زادهٔ ۲۴ خرداد ۱۳۳۳) بازیگر تئاتر، سینما و تهیه‌کننده فیلم ارمنی‌تبار اهل ایران است.او در سال ۱۳۳۳ خورشیدی (۱۹۵۴ میلادی) در یک خانوادهٔ ارمنی‌تبار در تهران به دنیا آمد. مادرش آپیک یوسفیان بازیگرٔ قدیمی سینما، تئاتر و تلویزیون است.
او در ابتدا به مدرسه فرانسوی‌ها می‌رفت و رقص باله و نوازندگی پیانو را در آنجا فرا گرفت.در نوجوانی عضو گروه باله ملی ایران شد و در تالار رودکی به اجرای باله می‌پرداخت. او در ابتدا قصد داشت که بالرین شود اما در نهایت به سینما و موسیقی روی آورد و در سن ۱۶ سالگی به دعوت مسعود کیمیایی در فیلم داش آکل در نقش مرجان به ایفای نقش پرداخت. وی فعالیت هنری خود را با بازی در «تئاتر کوچک تهران» که در زیر بازار صفویه در خیابان پهلوی قرارداشت با همکاری پرویز صیاد ادامه داد. او در دهمین جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم مسکو که در تیر ۱۳۵۶ برگزار شد به خاطر بازی در فیلم بن‌بست برنده جایزه بهترین بازیگر زن شد.