پروژۀ معماری «ویلای میانتهی» که در زمینی 1000 متری و با زیربنای 540 متر مربع در شهر کوهسار استان البرز ساخته شده، توانست به جمع فینالیستهای بیست و چهارمین دوره جایزه معمار در سال 1403 در بخش «تکواحدی مسکونی» راه پیدا کند.
طراحی این ویلا به گونهای است که نه تنها برای دور شدن از شلوغی تهران و پناه بردن به محیطی آرام ساخته شده، بلکه برای لذت بردن از تعطیلات و داشتن اوقات خوش طراحی است. به همین دلیل است که این ویلا با داشتن فضاهایی که حس کنجکاوی، پرسه زدن و اکتشاف را در ساکنان ایجاد میکنند، فضایی پویا و جذاب به وجود میآورد.
در طراحی این ویلا، از بازی با احجام پر و خالی، مسیرها و پلههای مختلف استفاده شده است که حس سیالیت و نفوذپذیری فضا را تقویت میکنند و فضایی را فراهم میآورند که ساکنان میتوانند آزادانه در آن گردش کنند و از زیباییهای آن لذت ببرند. این ویلا به شکلی طراحی شده که در عین نظم، حالتی زنده، پیچیده و پویا دارد.
حیاطهای ویلا نیز به شکلی طراحی شدهاند که نیاز به نور و هوای تازه را برآورده کنند. حیاط شمالی به دلیل باز بودن و داشتن فضای وسیع، ورودی ویلا را به نمایش میگذارد و حالتی شفاف و برونگرا به ساختمان میبخشد. در حیاط جنوبی که کوچکتر است، نورهای طبیعی با ظرافت به فضاهای داخلی نفوذ میکنند و محیطهای دنجی را ایجاد میکنند.
همچنین، در مرکز ویلا حیاطی قرار دارد که از سه طبقهی ویلا عبور میکند و نور طبیعی را به عمق ساختمان هدایت میکند. این حیاط مانند محور اصلی ویلا عمل کرده و فضاها را به دور خود میچرخاند. در عمیقترین بخش این حیاط، درختی نسبتا قدیمی قرار دارد که نمادی از پایداری و زندگی ساکنان است و با رشد خود به فضای داخلی ویلا زندگی میبخشد.
قرارگیری پروژه در این سایت به گونهای است که با ایجاد فاصلهای از زمین، حس شناور بودن و تعلیق را ایجاد میکند. فضاهای خالی و مسیرهای مختلف در ویلا این امکان را به ساکنان میدهند که به راحتی در محیط داخلی و خارجی گردش کنند و از مناظر طبیعی اطراف لذت ببرند. طراحی بخشهای مختلف مانند زیرزمین برای استراحت، همکف برای زندگی روزمره، و طبقه اول برای خواب، نشاندهنده برنامهریزی دقیق فضاها برای پاسخ به نیازهای مختلف زندگی ساکنان است.
در نهایت، این ویلا با استفاده از ترکیب رنگ سفید برای فضاهای پر و آجر عریان برای فضاهای خالی، حالتی از توازن و دوگانگی بین فضاهایی با حس و حالهای گوناگون ایجاد میکند.