از گذشته‌های دور تا به امروز روش‌های بسیار متنوعی در معماری و ساخت و ساز به کار می‌رود. هر یک از این روش‌ها با توجه به شرایط منطقه و مصالح موجود در آن انجام می‌شود. با اینکه امروزه روش‌های ساخت در اغلب شهرها و مناطق کشور یکسان شده است، ولی همچنان شهرها و روستاهایی وجود دارند که از روش‌های خاص و بومی که مناسب همان منطقه است استفاده می‌کنند. خشکه چین یکی از روش‌های ساخت دیوار است که امروزه در برخی از مناطق کشورمان دیده می‌شود.
به روشی که در آن مصالح ساختمانی و سنگ‌ها در کنار هم و یا روی هم، بدون استفاده از ملات چیده می‌شوند، خشکه چین گفته می‌شود. این روش برای ساخت دیوار و یا نماکاری ساختمان‌ها به کار می‌رود. برای اجرای خشکه چین از سنگ قلوه رودخانه و یا سنگ قواره استفاده می‌شود. سنگ‌های بزرگتر در کنار هم طوری چیده می‌شوند که کمترین منافذ را داشته باشند و در صورتی که در بین آنها فضای خالی ایجاد شود با استفاده از سنگ‌های کوچکتر پر می‌شوند.
دیوار خشکه چین خاصیت باربری بالایی ندارد و بیشتر برای دیوارهای کوتاه و حصارهای باغی قابل استفاده است. در معماری برخی از مناطق کشور مانند کردستان؛ چنین ساختاری در دیوار خانه‌ها به عنوان یک میراث هزار ساله وجود دارد. منازل روستای باستانی پالنگان و صدها روستا در شهرستان‌های کامیاران، سنندج، مریوان، سروآباد در استان کردستان به این سبک ساخته شده‌اند. سالانه هزاران گردشگر از این آثار فرهنگی و تاریخی دیدن می‌کنند. در ادامه تصاویری از این میراث معماری هزارساله را ببینید.
منبع تصاویر: مهرنیوز