کانسپت اصلی این پروژه از قرارگیری یک حجم مثلثی بر روی چهار دیوار بتنی در طبقه همکف نشأت می‌گیرد. شکل مثلثی که هویت اصلی “خانه تری‌آنگولو" را می‌سازد، نه تنها پاسخی هوشمندانه به هندسه زمین پروژه، بلکه نتیجه‌ای از جهت‌گیری بهینه نسبت به تابش خورشید است.
یکی از نقاط قوت طراحی، قابلیت معلق ماندن بخش وسیعی از این حجم مثلثی در طبقه اول است که با استفاده از یک شبکه فلزی در پیرامون حجم به دست آمده است.
طبقه همکف این خانه توسط حجمی کشیده و طولی تعریف شده که دیوارهای بزرگ بتنی آن را محصور کرده‌اند. این سازماندهی فضایی امکان ایجاد یک باغ وسیع و نفوذپذیری بخش قابل توجهی از زمین را فراهم آورده است. دسترسی اصلی به خانه از سمت راست سایت است و بازدیدکنندگان را از طریق یک راهرو به بخش اجتماعی خانه هدایت می‌کند. فضای اجتماعی شامل نشیمن و غذاخوری است که در مرکز طبقه همکف قرار گرفته‌اند و با بالکن خارجی که زیر حجم معلق طبقه اول واقع شده، در ارتباطی سیال قرار دارند.
طبقه فوقانی خانه به بخش خصوصی و صمیمی اختصاص یافته و شامل فضای نشیمن دوم، اتاق‌های خواب، دفتر کار و بخش خدماتی است. تمام دیوارهای بیرونی این طبقه توسط پنل‌های بزرگ شیشه‌ای با چاپ سیلک اسکرین پوشانده شده‌اند. این پنل‌ها دو کارکرد اصلی دارند: اول به عنوان آفتابگیر (بریس سولیل) عمل کرده و شدت نور مستقیم خورشید را کنترل می‌کنند و دوم، با ایجاد یک افکت گرافیکی متحرک بر روی شیشه، ضمن حفظ حریم خصوصی در داخل، امکان تماشای منظره باغ را نیز فراهم می‌آورند و جلوه‌ای زیبا به نمای ساختمان می‌بخشند.
“خانه تری‌آنگولو" با ترکیب حجم‌های ساده و قدرتمند، استفاده هوشمندانه از مصالحی مانند بتن و شیشه، و توجه ویژه به نور طبیعی و ارتباط با سایت، نمونه‌ای قابل توجه از معماری مدرن و پاسخگو در برزیل است که توانسته است ضمن حل چالش‌های سایت، فضایی منحصربه‌فرد و الهام‌بخش خلق کند.