خانه‌های قدیمی به این شکل بود که دو طرف در ورودی سکوی پیرنشین داشت و برای اینکه افراد خانه یکدفعه وارد کوچه نشوند، این در ورودی کمی عقب‌تر بود. پیرنشین با مقیاس انسانی و عملکرد خود در عین سادگی، نمادی از احترام معماران ایرانی به ابعاد اجتماعی و فرهنگی در طراحی بوده است.
به‌طور کلی در فرهنگ کهن ایران، احترام و اهمیت ویژه‌ای برای افراد مسن قائل بودند. در بخش‌هایی از غرب کشور، از این سکوها با نام «خواجه‌نشین» یاد می‌شود. کاربرد این سکوها در این مناطق این بود که اغلب اوقات 2نفر از خدمه یا نگهبانان روی آنها می‌نشستند و امور حفاظتی و اطلاعاتی منزل را به‌عهده داشتند. البته بعضی خانه‌ها هشتی یا نیم‌هشتی داشت.