از آن خانه‌ها که جان مادرتان بذارید من در آن زندگی کنم

خانه‌ای با دیوارهای آجری که در آغوش درختان سبز و آویزان خود پنهان شده، مثل یک پناهگاه آرام و دلنشین است.

شاخه‌ها با نسیم می‌رقصند و برگ‌ها به آرامی روی دیوار می‌لغزند، گویی خانه و طبیعت یکی شده‌اند. چراغ‌های ملایم از پنجره‌ها بیرون می‌ریزند و فضای گرم و صمیمی‌اش را می‌سازند. دل‌تان می‌خواهد در اینجا زندگی کنید، جایی که آرامش و زیبایی هر لحظه‌اش را در آغوش می‌گیرد.

حتی وقتی که روز به شب تبدیل می‌شود، نور ملایم و طلایی چراغ‌ها از درون خانه به بیرون می‌تابد و آجرهای خانه را به گونه‌ای گرم و دلنشین روشن می‌کند که گویی به یک پناهگاه از دنیای شلوغ و بی‌رحم تبدیل شده است…