در معماری ایران به کالبدی می‌رسیم که ژن اصلی کوشک ایرانی را شکل می‌دهد: چهارطاقی.
چهارطاقی در یک نگاه فضایی مربع‌شکل با زمینه‌ای چلیپایی و با پوششی گنبدی است که بر روی سِکُنج‌ها قرار گرفته، درواقع از یک توده‌ی سازه‌ای و فضای تهی میانی شکل گرفته است. در ویلای چارطاق با توجه به عدم نیاز به خاصیت‌های سازه‌ای این الگو، توده‌ی ضخیم آن را نازک کردیم و با اضافه شدن بازشوها در چهار طرف، فضای تهی میانی زیست‌پذیر شده و امکانات تازه‌ای به این عنصر اضافه شد. در مرحله‌ی بعدی این چهارطاقی جدید را با برش‌هایی در فرم به منظور دستیابی به ویو و دید بهتر کامل‌تر کردیم.