قالیشویی یکی از رسوم قدیمی ایرانیان پیش از نوروز است که به عنوان بخشی از خانهتکانی انجام میشود. در گذشته، خانوادهها معمولاً فرش های خود را به کنار رودخانهها یا چشمهها میبردند و با کمک یکدیگر آنها را با آب و جارو تمیز میکردند.
چشمه آب علی در شمال شرق تهران یکی از معروفترین مکانهایی بوده که مردم برای قالیشویی از آن استفاده میکردند.
این کار علاوه بر پاکیزگی، جنبهای آیینی داشت و نشانهای از زدودن آلودگیهای سال کهنه و استقبال از تازگی و طراوت بهار بود. امروزه با گسترش قالیشوییهای صنعتی، این رسم تا حد زیادی کمرنگ شده، اما همچنان در حافظه فرهنگی مردم منطقه جایگاه خاصی دارد.