ساختمان آجرپوش یک مشخصه اصلی معماری مسکونی بومی ایران فراهم آوردن محرمیت برای ساکنین بوده، که در گذشته از طریق یک معماری درون‌گرا که اغلب در اطراف یک حیاط خصوصی که تمام بازشوها به آن گشوده می‌شد نمود پیدا می‌کرد. در گذشته بازشوها به ندرت در وجوه خارجی بنا دیده می‌شدند. اما در معماری مسکونی معاصر پنجره‌ها به گذر اصلی باز می‌شوند و با رشد عمودی آپارتمان‌ها می‌توان گفت محرمیت به کیفیتی گم شده بدل گشته است، مصداق این امر، تراس‌های متعددی در همسایگی پروژه است که با مصالح مات پوشانده شده‌اند، تا دید را از ساختمان‌های مقابل محدود کنند.
تیم طراحی، در ابتدا با چالش‌های متعددی رو به رو بود: ۱. پیش از اینکه کار به تیم طراحی ارجاع داده شود، سازه بنا توسط تیم دیگری طراحی و اجرا شده بود. ۲. قوانین بسیار محدود کننده شهرداری تهران.
ساختمان آجر پوش | استودیو طراحی و ساخت آدمون موقعیت: ایران ، تهران معماران: شبیر موسوی ، امیررضا فاضل مساحت: ۱۱۰۰ متر مربع سال: ۲۰۱۵ عکس: مصطفی کرباسی ، پرهام تقی اف تیم ارائه: مصطفی کرباسی ، نیوشا قاسم ساخت: استودیو طراحی و ساخت آدمون مدیریت پروژه: شبیر موسوی ، امیررضا فاضل تیم سازنده: مهدی موسوی ، جواد شیرمحمدی ، محسن حسینی ، آرش عسکری ، میرعلی شفیعی ، احمد اسماعیل زاده مشاور سازه نما: جلال صالحی طراحی مکانیک: ساسان علوی نژاد طراحی برق: شهروز جعفری تیم طراحی: رامتین حق نظر ، محسن فیاض بخش ، مرجان رفیقی ، بیتا لطیفی تیم پروژه: علی رضا فاضل ، مجید رحمتی ، بهاره احمدنیا
نقش معمار در این شرایط، غلبه بر چالش‌های مذکور برای ایجاد طرحی است که به نیازهای استفاده‌کنندگان پاسخ می‌دهد. راهکاری که بدین منظور انتخاب شد را می‌توان در این جمله خلاصه کرد: باز تعریف الگوهای بومی برای خلق یک معماری منحصر به فرد متناسب با نیازهای انسان ایرانی امروز.
برای ایجاد حداکثر محرمیت در عین پاسخگویی به سایر نیازها مانند کنترل شدت نور، محدود کردن دید از بیرون به درون، ساماندهی ظاهر آشفته تراس در نما و کاهش صوت مزاحم ناشی از بافت پرتردد اطراف به نظر می‌رسید پاسخ، پوشاندن توده معماری با پوسته‌ای مشبک باشد. از آنجا که آجر همواره به عنوان یک مصالح بومی پاسخگو به نیازهای اقلیمی ایران، در ایجاد بافت‌های متنوع بی‌شماری به کار رفته است، آجر به عنوان مصالح اصلی نما اننتخاب شد.
بر خلاف بافت‌های مشبک آجری مرسوم با روزنه‌هایی با ابعاد ثابت، در این پروژه با طراحی یک بافت جدید در عین مدولار بودن نما امکان دست یافتن به درجات مختلفی از بازشوها بر حسب نیاز فراهم می‌گردد. طراحی پوسته آجری از بستر پروژه تاثیر پذیرفته به گونه‌ای که سعی شده بافت نما بازتابی از خط آسمان نامنظم بستر اطراف باشد و همچنین بازشوها بر اساس دیدهای مطلوب و نا مطلوب همسایگی جانمایی شده است.
تغییر زاویه چرخش آجرها این فرصت را به وجود آورد که بتوان گشودگی‌های متنوع در پوسته ایجاد کرد. زاویه‌های چرخش به دقت از طریق گفت و گویی میان درون و بیرون با در نظر گرفتن جهت تابش خورشید، نور روز و میزان مزاحمت آپارتمان‌های مقابل تنظیم شده اند. فرم پیچیده نما، زمان کم اجرا و شرایط اقتصادی پروژه تیم طراحی را به فکر فرو انداخت تا به دنبال روشی جدید برای ساخت این پوسته باشد. بدین ترتیب اجرای خشکه نما به وسیله سوراخ کردن آجرها روشی مناسب به نظر رسید.
منبع متن: ایزوآرک منبع تصاویر: archfeed