چهره ها: جنیفر انیستون می‌گوید: «همین الان باید بگویم که من به خانه خود می‌بالم. و می‌خواهم از افرادی که آن را ساختند تشکر کنم: افراد ماهری که خود را وقف خلق این پروژه کردند.» یکی از این افراد طراحی با نام استفان شیدلی (Stephen Shadley) است که با جنیفر به مدت دو سال و نیم همکاری کرد. این طراح می‌گوید: «بسیار خوش‌شانس بودم که با چنین گروهی کار کردم. این پروژه از هر نظر تقریبا بی‌عیب و نقص بود.»
این طراح با دیانا کیتون در طراحی دو خانه مسکونی او در کالیفرنیای جنوبی (نوامبر 2008 و آوریل 2055) و خانه‌ای دیگر در آریزونا (آوریل 1998) همکاری داشته و نیز طراحی داخلی آپارتمان وودی آلن در شهر نیویورک (نوامبر 2008) را به عهده داشته است. او با جنیفر در دو منزل مسکونی دیگر نیز همکاری داشته است.
طراح می‌گوید: «من در مورد این مکان چیزهایی شنیده بودم اما وقتی به چشم آن را دیدم خیلی از آن خوشم آمد. می‌دانستم این پروژه کار خود من است.» این خانه، که توسط معماری با نام هارولد لِویت در سال 1970 ساخته شده است، در آن زمان تحت بازسازی بود و به قول شیدلی «در وضعیت دشواری بود. ما بخش زیادی از خانه را تخریب کردیم و آن را از اول ساختیم.»
از همان لحظه‌ای که انیستون این خانه را دید می‌دانست که خانه او خواهد شد، اگرچه هفت ماه طول کشید تا مالک قبلی آن راضی به فروش این ملک شد. این بازیگر می‌گوید: «شکی نداشتم که این خانه روزی مال من خواهد شد.»
چرا او از چنین مسئله‌ای اطمینان داشت؟ او می‌گوید دلیل این امر درهای این خانه بودند: بزرگ، مغرور، و با ارتفاعی حدود 3.5 متر. او می‌گوید: «نمی‌توانم احساسم را هنگامی که برای اولین بار از درهای این خانه گذر کردم بیان کنم. به محض ورود حس کردم در خانه خودم هستم.»
این خانه، که انیستون به آن اُهانا می‌گوید، اولین خانه‌ای است که باعث شد انیستون فکر داشتن خانه بزرگ به ذهنش برسد. نتیجه چنین فکری خانه‌ای بزرگ و دلباز بود که به قول او «برای زمان زیادی در درون من ریشه کرده بود.»
انیستون و شیدلی در همکاری با تیم ساخت‌وساز فضایی با حسی آسیایی برای این خانه که تمام شهر لوس‌آنجلس را زیر پای خود داشت، خلق کردند.
شیدلی می‌گوید: «انیستون در همان ابتدای کار به من گفت که خانه‌ای آرام و شبیه معابد ذن می‌خواهد که فضاهایی برای سرگرمی نیز در خود داشته باشد.» به راستی این خانه دارای حسی گرم‌سیری است. در مقابل درهایی که انیستون عاشق آن‌هاست برکه‌ای طراحی شده و او از طریق پلی که بر روی این برکه قرار گرفته وارد خانه می‌شود. پس از گذر از در، یک لوستر شیشه‌ای را می‌بینید که در سرسرا آویزان شده و جزء اولین چیزهایی است که برای این خانه خریداری شده است.
تیم طراحی پنل‌های شیشه‌ای متحرک را که شامل قطعه‌ای به طول 8 متر در ایوان بود را دوباره ساختند. شیدلی می‌گوید: «یکی از بخش‌های جذاب کار این است که شما نمی‌دانید دیوارها در کجا تمام می‌شوند.» برای این‌که کفپوشها مقاومت بیش‌تری در برابر هوا داشته باشند کف ایوان با همان سنگ‌های تراورتنی که در ورودی خانه می‌بینید فرش شدند.
پالت رنگی این خانه غنی از بافت است که در طره‌ها، دیوارها، و کفپوشها مورد استفاده قرار گرفت. انیستون می‌گوید که اکثر قسمت‌های چوبی این خانه از چوب‌های درختانی است که خودشان به زمین افتاده‌اند و کسی آن‌ها را نبریده است. این مسئله به دلیل تاکید انیستون به داشتن فضایی دوستدار محیط زیست است. به همین منظور پنل‌های خورشیدی نیز در پشت بام نصب شدند.
این خانه محلی برای تفریح و سرگرمی است. انیستون با خنده می‌گوید: «زندگی برای من یک بازی است.» او خاطرات خوشی از دوران کودکی خود در کنار پدر و مادرش که هر دو بازیگر بودند به یاد دارد. آن‌ها با دوستان‌شان در خانه جمع می‌شدند و تفریح می‌کردند. وقتی دوستان انیستون به خانه‌اش می‌آیند همه دوست دارند در اتاق بازی جمع شوند چراکه دارای یک میز بیلیارد، یک آشپزخانه، و منظره‌ای زیبا رو به شهر لوس‌آنجلس است.
انیستون می‌گوید: »این خانه دارای یک کیفیت از مد افتاده اما فریبنده ی هالیوودی است. من می‌توانم تصور کنم که کسی مشغول نواختن پیانو است و در اتاقی دیگر افرادی مشغول بازی و خنده‌اند.»
دور میز پذیرایی 24 نفر می‌توانند بنشینند و روی آن یک لوستر زیبا که از کریستال‌های نورانی تشکیل شده است آویزان است. اما انیستون می‌گوید که فضای مورد علاقه او آشپزخانه است که دارای یک تنور پیتزا و اتاق نوشیدنی است. او خوب به یاد می‌آورد که در دروان کودکی پشت پیش‌خان آشپزخانه می‌نشست، با پدر و مادرش حرف می‌زد، و حسابی می‌خندید. او وقتی خانه است بیشتر وقت خود را در آشپزخانه می‌گذراند.
پس از سرسرا به سوئیت اصلی می‌رسیم که مملو از بافت های مختلف است. انیستون معتقد است که این بافت ها فضایی صمیمی ایجاد می‌کنند و بسیار مناسب سوئیت اصلی هستند.
در تورفتگی که در انتهای سرسرا قرار دارد یک مجسمه برنزی چینی متعلق به قرن 16 قرار دارد. اتاق خواب اصلی هم‌چنان به همان شکل دهه 1970 خود است اما با یک قالیچه پرمو ابریشمی کامل شده است. تخت‌خواب اتاق خواب توسط شیدلی طراحی شده است و در قسمت جلویی آن تلویزیونی طراحی شده که با یک موتور بالا و پایین می‌رود. این اتاق خواب از همان اول دارای یک حمام بود اما انیستون آن را تبدیل به حمام اسپا با یک وان بزرگ کرد.
سوئیت اصلی رو به یک باغچه خصوصی که توسط کورال برونینگ و مارسلو ویلانو طراحی شده است باز می‌شود. این دو طراح مسئول طراحی منظره این ملک بودند.
جنیفر چگونه خانه‌اش را توصیف می‌کند؟ «این خانه شبیه یک آغوش بزرگ است که انسان را در خود جای می‌دهد. من عاشق سکوت این خانه‌ام.»
از انیستون پرسیدیم که آیا از فرایند خلق این خانه لذت برد و جواب او به سوال ما مثبت بود. او در ادامه اضافه کرد: «من صددرصد از همه چیز اطمینان داشتم. طراحی خانه مانند ساختن یک فیلم است: وقتی به پایان می‌رسد همه از خلق آن راضی‌اند.»
منبع: architecturaldigest | ترجمه شده توسط تحریریه چیدانه