مبانی طراحی داخلی: به خیال خیلی از ما طراحان داخلی آدم‌هایی هستند که یاد گرفته‌اند خیلی بهتر از ما وسایل خانه را با هم متناسب و هماهنگ بچینند. ما همیشه بر این باور هستیم که طراحان بیشتر از ما کتاب قوانین طراحی داخلی را خوانده و از بر کرده‌اند در حالی که داستان کاملا برخلاف این قضیه است. ما کار طراحان داخلی را می‌پسندیم برای اینکه آنها به‌راحتی هر قانونی را زیر پا می‌گذارند ولی فقط صدایش را درنمی‌آورند. درواقع طراحان داخلی هیچ قانون خاصی ندارند. آنها فقط دنباله‌روی ذوق و سلیقه خودشان هستند و بی‌توجه به کتاب قانون‌هایی که ما در همه این سال‌ها درباره چیدمان خانه و زندگی‌مان تدارک دیده بودیم. اگر می‌خواهید مانند یک طراح حرفه‌ای خانه‌تان را زیبا کنید لازم است گاهی بی‌خیال قانون‌ها شوید و کمی جسارت به خرج دهید. نگران هم نباشید؛ هر قانونی یک روزی نقض می‌شود! با چیدانه همراه باشید تا 12 قانون نانوشته ی دکوراسیون داخلی را زیر پا بگذاریم…
هیچ جای کتاب قانون‌های دکوراسیون داخلی نیامده که سالن غذاخوری خانه باید آرام‌ترین و دنج‌ترین فضا را به خودش اختصاص دهد. اگر تا امروز این مساله در زمان طراحی‌ها باب بوده فقط به خاطر باور اشتباه یا موج خاصی بوده که در دورانی به راه افتاده وگرنه برخلاف تصور همه می‌توان اتاق غذاخوری را شلوغ هم جلوه داد؛ مثلا قرار دادن کتابخانه در سالن غذاخوری این روزها یکی از ترفندهایی است که طراحان مدرن به آن دست می‌زنند. پس بی‌خود و بی‌جهت دور تا دور میز غذاخوری‌تان را خالی نکنید و اجازه دهید مهمان‌ها موقع غذاخوردن فرصتی برای کنجکاوی هم داشته باشند.
اینکه باید حتما در اتاق نشیمن مبل راحتی وجود داشته باشد باز هم از آن قانون‌هایی است که اصلا خط و ربطش معلوم نیست. هیچ لزومی ندارد که در هر اتاق نشیمنی یک یا دو کاناپه عریض و طویل وجود داشته باشد. درواقع در باور ما تا امروز مبل‌های نیم‌ست هم بدون کاناپه نبوده‌اند در حالی که امروز در طراحی مدرن قانون نانوشته عجیب را کنار گذاشته‌اند و خیلی وقت‌ها به داشتن چهار مبل ساده راحت اکتفا می‌کنند. طراحان داخلی این روزها کاناپه‌ها را بیشتر در اتاق خواب یا کنار کتابخانه‌های شخصی جا می‌دهند. اگر هم خانه‌ها خیلی بزرگ باشند آنها را به اتاق دیدن تلویزیون و محل دور هم نشینی آنها منتقل می‌کنند.
خانه‌های امروز دیگر همه کوچک شده‌اند اما این مساله دلیل نمی‌شود که کسی دیگر سراغ ایده‌های ناب طراحی نرود و به خاطر یک قانون عجیب در طراحی داخلی کلی از زیبایی‌های خانه را کم کند. قانونی که می‌گفت در خانه‌های کوچک باید کمتر ریسک به خرج داد و از به کار بردن رنگ‌های برجسته و طرح‌های شلوغ خودداری کرد این روزها دیگر خریداری ندارد. پس هر قدر هم که خانه‌تان کوچک باشد باز هم می‌توانید طرح کاغذدیواری شلوغ برایش انتخاب کنید یا در و دیوار آن را پر از رنگ و طراوت کنید. فقط این وسط یک ایراد کوچک هست؛ اینکه ممکن است شلوغی زود دل‌تان را بزند یا فضا آن‌قدر برای‌تان خسته‌کننده شود که دیگر مایل نباشید مدت زیادی در آن بمانید که البته این مشکل را هم می‌توان با انتخاب مناسب لوازم محیط درست کرد.
باوری که در بین ما ایرانی‌ها رواج زیادی دارد این است که بعد از چیدن وسایل هر کدام از اتاق‌ها باید وسط هر فضای خالی یک قالی یا قالیچه پهن کنیم. فرقی هم برای‌مان ندارد که طراح ساختمان با چه زحمت و ظرافتی برای انتخاب نوع و جنس کفپوش‌ها وقت گذاشته است. سرامیک یا سنگ، لمینت یا پارکت فرقی ندارد؛ تا امروز قانون این بوده که اتاق باید با فرش پوشیده باشد در حالی که دیگر این‌طور نیست. حالا طراحان داخلی دارند به سمت خداحافظی با فرش‌ها پیش می‌روند. به عقیده خیلی از این طراحان ترکیب سنگ و چوب روی کف خانه زیباترین نمایی است که می‌توان خلق کرد.
این روزها اگر به کارهای هر طراح معروفی نگاهی بیندازید، متوجه نکته عجیبی می‌شوید؛ اینکه دیگر در کارهای طراحان بزرگ خبری از ست بودن همه وسایل خانه با هم نیست. یک قانون قدیمی همیشه می‌گفت وسایل خانه باید از هر لحاظ مانند جنس، رنگ، استیل و. . . هماهنگ باشند در حالی که دیگر این روزها کسی به این قانون توجهی ندارد. اگر مبل‌های چوبی بزرگی دارید، حتما نباید یک میز چوبی جلویش قرار دهید. فرفورژه‌ها هم می‌توانند کارساز باشند یا اگر پرده‌های‌تان آبی و راه‌راه هستند دیگر دلیلی ندارد که مبل‌ها را همرنگ و هم‌طرح آنها انتخاب کنید. این روزها زیبایی در ناهمگون بودن خلاصه شده است!
محال است به خانه‌ای وارد شوید و جلوی کاناپه بزرگی که در وسط هال و پذیرایی‌اش قرار گرفته یک میز چوبی بزرگ همراه چند عسلی نبینید. این تصویری است که قانون‌های طراحی قدیمی در خانه‌های ما شکل داده‌اند؛ اینکه باید جلوی هر دست مبل راحتی حتما یک میز باشد. در حالی که این روزها دیگر خبری از این قانون عجیب نیست. این روزها یا دیگر جلوی کاناپه‌های روبه‌روی تلویزیون میزی نمی‌گذارند یا اگر به آن نیاز داشته باشند به یک صندلی عثمانی اکتفا می‌کنند. روی این صندلی‌های عثمانی که ما تا امروز به چشم مزاحم به آنها نگاه می‌کردیم می‌توان یک سینی چوبی گذاشت و لوازم دم‌دستی را جا داد.
معلوم نیست از آن لحظه‌ای که بشر ساخت وسایل چوبی را آغاز کرد چه کسی این قانون را هم سر زبان‌ها انداخت که چوب باید رنگ خودش را داشته باشد؛ اینکه باید قهوه‌ای باشد حالا در هر طیف و درجه‌ای. این باور سالیان سال است که بین مردم رایج شده؛ طوری که همه به یک دست مبل و صندلی چوبی زرد یا آبی‌رنگ مدت‌ها خیره می‌مانند یا وقتی کسی صحبت از داشتن یک تخت و کمد قرمزرنگ می‌کند انگار که از سیاره‌ای دیگر آمده است. در حالی که این روزها خیلی از طراحان برای متفاوت جلوه دادن کارهای‌شان سراغ رنگ‌ها می‌روند. آن هم پاشیدن رنگ روی چوب‌هایی که ما همیشه به قهوه‌ای دیدن آنها عادت کرده‌ایم.
کوچک‌ترین اتاق‌ها در خانه‌های ما همیشه کوچک‌ترین وسایل را داشته‌اند. ما بیشتر ترجیح می‌دهیم برای یک خانه با فضای کوچک همه وسایل را داشته باشیم اما در حد و اندازه‌هایی کوچک. به عنوان مثال ما هیچ‌وقت در خانه بی‌خیال میز ناهارخوری نمی‌شویم که به جایش یک دست مبل راحت بزرگ داشته باشیم. ما هر دو دست را می‌خریم اما کوچک و تقریبا بی‌استفاده. این در حالی است که به عقیده کارشناسان هر اتاق کوچکی با وسایل کوچک، از چیزی که هست کوچک‌تر هم به نظر می‌رسد. پس ترس به خودتان راه ندهید و همین امروز برای اتاق خواب‌تان یک تخت بزرگ با پشتی چوبی مجلل انتخاب کنید؛ آن وقت به تفاوت‌ها پی می‌برید.
[[nid:32669]]
نقاشی بچه‌ها را کمی جدی بگیرید؛ البته نه از لحاظ روانشناختی و این حرف‌ها. نقاشی بچه‌ها می‌تواند یکی از مهم‌ترین و زیباترین وسایل تزیینی خانه‌تان باشد؛ به‌طوری که حتی جای تابلوهای گران‌قیمت هنری را در خانه بگیرید. قانون نانوشته‌ای تا امروز می‌گفت نقاشی بچه‌ها فقط برای چسباندن روی در یخچال است یا روی در و دیوار اتاق خودشان در حالی که این روزها طراحان داخلی از کوچک‌ترین خط‌خطی‌های خردسالان خانه برای زیباتر کردن فضا استفاده می‌کنند. فقط کافی است یکی از بهترین‌های آنها را یک قاب چوبی ساده بگیرید و جلوی دید نصب کنید. قاب‌های رنگی ساده با زمینه سفید نقاشی بچه‌ها جریان انرژی زیادی به خانه می‌دهند.
کاغذدیواری فقط مخصوص دیوارهای خانه نیست. بیایید به کاغذ کردن سقف خانه هم فکر کنید. این روزها بین طراحان داخلی رنگ کردن سقف‌ها متفاوت از رنگ سفید همیشگی رواج زیادی پیدا کرده. اما اینکه کسی بخواهد سقف خانه را کاغذدیواری کند کمی جسارت می‌خواهد. برای اینکه در کتاب قانون دکوراسیون سقف‌ها همیشه یا سفید و نباتی بوده‌اند یا حداکثر به رنگ نیلی و صورتی و. . . . اما اینکه سقف خانه‌ای گلدار باشد با طرح و نقشه‌ای متفاوت کاری است که فقط از یک قانون‌گریز جسور برمی‌آید.
باز هم جمله عجیب‌مان را تکرار می‌کنیم؛ اینکه کاغذدیواریها فقط مخصوص دیوارهای خانه نیستند. بعد از اینکه جسارت کاغذ کردن سقف خانه را به خرج دادید این بار می‌توانید از کاغذدیواریها برای تزیین درهای کمد یا در اتاق‌ها استفاده کنید. فقط کافی است متناسب با رنگ اتاق‌ها چند طرح کاغذدیواری انتخاب کنید و آن وقت روی درهای کابینت‌ها، دراور اتاق، کمد یا حتی پشتی چوبی تخت‌تان بچسبانید. به این ترتیب ساده‌ترین اشیای خانه که هیچ‌وقت به چشم نمی‌آیند زیبا و دیدنی می‌شوند.
پرده‌ها فقط برای جلوی پنجره‌ها نیستند. این شاید عجیب‌ترین جمله‌ای باشد که تا امروز در دنیای دکوراسیون داخلی شنیده‌اید. اما قضیه این است که واقعا این روزها دیگر طراحان داخلی از پرده‌ها و دراپه‌ها فقط برای تزیین و پوشش پنجره‌های خانه استفاده نمی‌کنند. آنها برای دیوارهایی که زیاد از حد طولانی و بزرگ هستند از پرده استفاده می‌کنند. نصب یک چوب پرده و دراپه‌هایی که از دوطرف آویزان شده‌اند بعد زیاد دیوار را از بین می‌برد. این تازه‌ترین قانون‌شکنی طراحان است!
این مقاله یکی از مطالب جذاب شماره 88 مجله منزل است که مجله ای تخصصی و حرفه ای در زمینه ی دکوراسیون داخلی منزل می باشد. برای تهیه ی این مجله می توانید به کیوسک های روزنامه فروشی یا سایت طاقچه سری بزنید.
مطالب بیشتر: طراحی داخلی و نکات کلیدی در چیدمان فضا مبانی طراحی در دکوراسیون داخلی منزل نکات کلیدی در معماری داخلی فضاهای مسکونی چگونه طراحی دکوراسیون داخلی را شروع کنیم؟ هنر طراحی داخلی توسط طراحان داخلی به زبان ساده
منبع: مجله منزل | نویسنده: لیلا هادی | تحریریه چیدانه