ترفندهای دکوراسیون: آب از پیچ و خم جاده‌های فرعی دربندسر لابه‌لای خانه‌های ویلایی چرخ می‌زند و پایین می‌ریزد؛ از دل چشمه‌های بالای کوه آمده و دور تبریزی‌ها می‌گردد و لای جوی‌های نیمه‌سرد شرشر صدا می‌کند. بعد از آخرین پیچ، 20 پله یا بیشتر، بالاتر از سطح زمین کلبه‌ای نشسته که یک زن و شوهر سر و سامانش داده‌اند؛ «اول کار که اینجا را خریدیم، فقط یک چهاردیواری ساده بود که آب از همه جایش بیرون می‌زد. با خودمان فکر کردیم، باید اینجا را سر و سامان داد. دل‌مان نمی‌خواست دست به ترکیب طبیعی منطقه بزنیم یا چیزی را خراب کنیم. با همین چیزی که داشتیم، کلبه‌مان را ساختیم و آن را با چوب‌ها و آهن‌پاره‌هایی که مردم همین حوالی دور می‌ریختند، سر و سامان دادیم.» رضا شقاقی و همسرش ساکن شرق تهران هستند و کلبه دربندسر جایی شده برای گذران اوقات فراغت و روزهای بازنشستگی‌شان. آنها این کلبه را با دست خودشان و با سبک روستیک ساخته اند.
اولین جرقه دکور کردن خانه، همزمان با تولد اولین فرزندشان در اواخر دهه 1350 خورشیدی زده شد؛ «آن زمان برای سفارش سرویس خواب فرزندم به مغازه‌ای رفتیم و آنها سفارش را سروقت تحویل ندادند. برای همین بود که خودم به کارگاه نجاری رفتم تا تخت را همانجا تحویل بگیرم. چند ساعتی در کارگاه معطل شدم تا تخت حاضر شد. در این مدت دور و اطراف را می‌گشتم و کار دیگران را می‌دیدم. هر سوالی هم که برایم پیش می‌آمد، می‌پرسیدم. و همین کار باعث شد بتوانم خودم همه این کار ها را انجام دهم مثلا برای ساخت شومینه، بخشی از دیوار قطور را خراب کردیم تا جایی برای چوب‌ها فراهم شود. وسایل مربوط به شومینه را هم خودم ساختم. در بخش بالایی شومینه، یک گیره هست که در طول و عرض حرکت می‌کند و می‌توانی ظرف یا کتری را به آن وصل کنی. وسایلی مثل پاک‌کننده دودکش یا دستگیره ویژه شومینه هم از کارهای خودم است که با فلزهای دست‌چندم ساخته‌ام.
یک روز با همسرم به پارکی در تهران رفته بودیم. یک منقل کوچک داخل پارک دیدم و با خودم گفتم، من باید این را بسازم. بعدتر به اینجا آمدم و با در نظر گرفتن شرایط خودم یک منقل یا همان باربیکیو ساختم. این منقل تفاوت‌های جدی با آن باربیکیوی داخل پارک دارد؛ چندطبقه است و ارتفاع سیخ‌ها را می‌توان در آن تنظیم کرد تا اگر به میزان خاصی از حرارت نیاز داشتم، دستم باز باشد. یک طبقه هم در زیرش هست که می‌توان سینی و نان را آنجا گذاشت. این منقل را هم از آهن‌های دورریختنی و دست‌دوم ساختم. هنر جوشکاری در این زمینه خیلی برایم کاربرد داشت. برای خود منقل از جای پفک‌هایی که در سوپرمارکت‌ها استفاده می‌شود، استفاده کردم. چهارچوب باربیکیو هم از آهن‌پاره‌های دورریختنی بود.
قاب تابلوها کار خودم است. اولین و قدیمی‌ترین نقاشی‌های دخترم، کسی که امروز برای خودش یک نقاش زبردست شده را در قاب‌هایی که خودم ساخته‌ام، جاداده ام.
چهارچوب این انباری آهنی است. آهن‌هایی که مردم کنار رودخانه می‌ریختند، به اینجا آوردم و با جوشکاری آنها را به هم چسباندم را بعد اطراف چهارچوب‌های آهنی را پر از تنه‌ها و تکه‌های بریده چوب کردم. از این دکور به عنوان انبار چوب استفاده می‌کنم و کنده‌‌چوب‌هایی که جمع شده‌اند را به مرور می‌سوزانم. کنده‌های جدید جایگزین کنده‌های سوزانده شده می‌شوند. در ضمن داخل این دکور، یک چراغ هم کار گذاشته‌ام تا شب‌ها روشنایی بیرون کلبه تامین شود.
عکس های دکوراسیون به سبک روستیک
چوب را هرجایی که افتاده باشد، برمی‌دارم و تمیز می‌کنم به این امید که یک روز به کارم بیاید. این چوب هم کنار زباله‌ها بود. خودم رفتم عقربه و موتور خریدم که حدود هزار تومان شد. آنها از این کلبه بیشترین بهره را از خود نمایی چوب در دکوراسیون داخلی برده اند و خانه ای تلفیقی با تمایل به سبک روستیک ساخته اند.
خواهرم در خانه‌اش یک‌سری تخته و چوب بی‌مصرف داشت که می‌خواست آنها را دور بریزد. من از او خواهش کردم این تخته‌ها را به من بدهد. چوب‌ها را اندازه گرفتم و ساییدم تا به اندازه و شکل دلخواهم درآمدو بعد تکه‌های مختلف را به هم پیچ کردم. نکته‌ای که در این ساخت این مبلمان ها رعایت کردم، ارتفاع یکسانی بود که داشتند. زمانی که مهمان زیاد داشته باشیم، می‌شود این مبل‌ها را به هم چسباند و از آنها به عنوان تختخواب یک نفره یا دو نفره استفاده کرد. همه این تخت‌ها را با پیچ و مهره به هم چفت و سعی کرده‌ام از میخ استفاده نکنم. با این روش، اسباب‌کشی‌مان هم راحت‌تر می‌شود. می‌توانیم تمام تخته‌ها را از هم جدا کرده، روی هم بچینیم و مثل چند تکه الوار آنها را جابه‌جا کنیم. اندازه تخت‌ها، دو متر است تا زمانی که به عنوان تخت از آنها استفاده شد، برای قدبلندها هم مناسب باشد.
دلم می‌خواست یک کنسول و آینه درست کنم که آینه‌ای هم بالایش داشته باشد اما یک میز خالی به دردمان نمی‌خورد. یک بخاری آهنی داشتیم که در تابستان‌ها به دردمان نمی‌خورد. چوب‌ها را از هم بیرون می‌آوردیم و روی بخاری می‌گذاشتیم تا بخاری پنهان شود. روی میز را هم سفره می انداختیم تا بخاری مشخص نشود.
بالای راه پله به یک نرده نیاز داشتیم تا کسی از بالا پرت نشود اما مشکل بزرگم، شکل دایره‌ای پله‌ها بود. یک چوب انعطاف‌پذیر پیدا کردم و آنها را روزی چند ساعت تحت فشار گذاشتم و به مرور خم کردم تا به میزانی که دوست داشتم، خم شد.
جای خواب کم یکی از مشکلات جدی‌مان در ویلای دربندسر بود؛ به خصوص که زمین نم می‌کشید، سرد بود و اگر می‌خوابیدی باید چند روز استخوان‌درد را تحمل می‌کردی. یک‌بار دوستی پیشنهاد داد، بخش بالایی خانه را ستون و چهارچوب بزنیم و جای خواب درست کنیم. این بخش از خانه، با یک‌سری پله دایره‌ای‌شکل به طبقه بالایی وصل می‌شود، ارتفاع چندانی ندارد و به درد خوابیدن می‌خورد. در طبقه بالا هم یک انباری ساخته‌ام که یک‌سری چیزهای دم‌دستی را در خودش جا‌می‌دهد. چهارچوب در از چوب است و روی آن هم با گونی پوشانده شده است. روی گونی‌ها را خودم کاغذرنگی چسبانده‌ام که حال‌مان خوب شود.
یک یخچال رستورانی کوچک در آشپزخانه داشتیم که فلزی و شیشه‌ای بود و به دکوراسیون داخلی خانه نمی‌خورد. روی این یخچال را هم با لایه‌هایی از چوب‌های بازیافتی پوشاندم. منظورم از بازیافتی، چوب‌هایی است که دست دوم هستند و بقیه فکر می‌کنند باید آنها را دور بریزند.
انباری یک در آهنی و زمخت داشت که به دکور کلی خانه نمی‌خورد. ابعاد در را اندازه گرفتم و یک پوشش چوبی برایش ساختم. چند گل‌میخ و یک آرم پیکان (که آن زمان‌ها روی سپر می‌گذاشتند) روی در چسبانده‌ام. از گذشته تا امروز درب های چوبی قدیمی دریچه ای زیبا به خانه ایرانی بودند.
من از همه آدم‌ها نظر می‌پرسم. همسرم بهترین مشاورم است. از هرکسی که نظری داشته باشد، کمک می‌گیرم. بارها پیش آمده که وسط حرف‌هایش گفته: «یک میز کوچک نیاز داریم.» همین جمله‌اش کافی بود که در فاصله بیرون رفتن او از خانه، با استفاده از چوب‌هایی که در انبار جمع کرده بودم، یک میز کوچک بسازم و یا حتی تنه‌های کوچک درخت را سمباده زده‌ام تا سطحی صاف و صیقلی پیدا کند، داخلش هم چند تا هم سوراخ‌های ریز گذاشته‌ام که به عنوان جامدادی از آنها استفاده می‌کنم. هیچ‌وقت دوست نداشته‌ام چوب را رنگ کنم. به نظرم خود چوب رنگی دارد که جذاب و زیبایش می‌کند.
ظاهر سینک را دوست نداشتم. با اینکه توی حیاط بود و زیاد دیده نمی‌شد سعی کردم با چوب نما برایش درست کنم. کار سختی نبود!
تکه چوب های باقی‌مانده از هرس درخت‌ها به‌خصوص اوایل پاییز جان می دهد برای کارهای خلاقانه؛ مثلا یکی‌اش همین گلدان.
دکوراسیون های مقرون به صرفه و ایده های خودتان بسازید را می توانید در چیدانه پیدا کنید.
اگر شما هم می خواهید دگرگونی هایی از این دست را در دکوراسیون داخلی خانه تان پدید بیاورید، اما نمیدانید از کجا باید شروع کنید برای تصمیم گیری بهتر سوالات خود را در مشاوره دکوراسیون چیدانه مطرح کنید!
گشتی در طراحی داخلی منزل و محل کار چهره ها در چیدانه: خانه صابر ابر جلوه ای تمام عیار از زندگی ایرانی تزیین دیوار خانه به سلیقه شقایق دهقان و محراب قاسم خانی خانه پرویز تناولی، شاهکاری از معماری و دکوراسیون ایرانی خانه پدر سالار سینمای ایران، سلیقه مدرن در پوسته سنتی!
منبع: مجله منزل | گردآوری در تحریریه چیدانه