امیلی گیگون از شرکت طراحی Yellow Spaces به طرز ماهرانه‌ای یک خانه قدیمی را در یک شهر زیبا در اَنتاریو بازسازی و به روز کرده است.
شهر کوچک Heritage Willow در جاده کوچکی قرار دارد که به اسکارپمنت زیبای نیاگارا منتهی می‌شود. بیش از یک قرن پیش، زمین این خانه یکی از مرفه‌ترین مزارع خانگی منطقه بود. خانه گریفیث که حدوداً در سال 1922 ساخته شده است (به نام جورج گریفیثز که خودش آن را طراحی کرده) به سبک احیای استعماری است و اکنون به لطف طراح Emily Gigone دارای فضای داخلی روح‌انگیز است. این خانه با ترسیم عناصری از معماری استعماری انگلیسی و هلندی، عمدتاً از سنگ آهک ساخته شده که احتمالاً از یکی از معادن قدیمی مجاور به وجود آمده است.
گیگون از شرکت طراحی مستقر در نیاگرا Yellow Spaces توسط یک دانشجوی فارغ التحصیل می‌خواست خانه را به فضایی خلاقانه تبدیل کند که به او اجازه دهد عشق را به تنهایی پرورش دهد. هدف اصلی طراحی، حفظ میراث تاریخی خانه و در عین حال دمیدن روح تازه به آن، با حسن نیت از فضای داخلی روح‌انگیز و بازسازی مصالحی بود که دیگر با یکپارچگی خانه سازگاری نداشتند.
امیلی گیگون توضیح می‌دهد: «ما می‌خواستیم با انتخاب مواد جسورانه، توجه را به قدمت سنگ و ویژگی‌های آسیاب‌کاری جلب کنیم و آنها را با زندگی جدیدی آغشته کنیم. معمولاً تصور می‌شود که ابتدا به افزوده‌های جدید توجه می‌شود، اما دیدگاه ما برعکس بود. ما می‌خواستیم توجه ناظر به جزئیات اصلی جلب شود که دهه‌ها آنجا بوده است.»
مشاهده بیشتر
شاید تعجب‌آور باشد که گیگون بلافاصله به راهروهای خانه کشیده شد و پتانسیل ایجاد فضایی مانند گالری را دید. او می‌گوید: «در حالی که عرض باریکی دارد، اما ویژگی جزئیات مانند پنجره‌های کماندار کوچک، حضوری دارد که نمی‌توان عاشق آن نشد»
در طول نوسازی نه ماهه، تعیین اینکه چه چیزی را حفظ کنیم، چه چیزی را خراب کنیم و کجا به ریشه‌های خانه وفادار بمانیم، چالش‌های مستمری را به همراه داشت. بسیاری از این تصمیمات برگشت‌ناپذیر هستند، بنابراین ما باید مطمئن می‌شدیم که تغییراتی که ایجاد کرده‌ایم مطابق با نسخه ما باشد.
گیگون به یاد می‌آورد: «فرایند برنامه‌ریزی کاملاً کامل بود و وقتی با چیزی کار می‌کردیم که برای یک قرن بخشی از خانه بود، قبل از برقراری تماس برای شروع از صفر، آزمایش‌های گسترده‌ای انجام دادیم.»
به عنوان مثال، طاقچه‌های عمیق در آشپزخانه، یک ویژگی معماری بود که می‌خواستند هنگام بازسازی فضا، آن را حفظ کنند و برجسته کنند. سنگ آهکی که در ابتدا نمای داخلی پنجره‌ها را پوشانده بود متأسفانه غیرقابل نجات بود، بنابراین ژیگون تصمیم گرفت سنگ پیشخوان را به سمت طاقچه‌ها بکشد و چشم را به عمق هر پنجره بکشاند و نسبت های اصلی را به نمایش بگذارد.
گیگون نتیجه نهایی را به اختصار «متعادل» توصیف می‌کند. او می‌گوید: «صاحب خانه احساس گرما و آشنایی می‌کرد. نه به این صورت که با شخصی جدید ملاقات می‌کردند، بلکه مانند ملاقات با یک دوست قدیمی. بعد از بازسازی، بخش‌هایی از خانه که در ابتدا احساس می‌کرد خیلی پیرتر از سبک زندگی او بود، اکنون به احساس راحتی کمک می‌کند.»
و چه حسی بهتر از این می تواند باشد؟