معمارها در طول دوره تحصیل خود به غیر از یادگیری طراحی ساختمان، مهارتهای دیگری نیز کسب می‌کنند، مانند حل خلاقانه مسئله، مدیریت پروژه، توجه زیاد به جزئیات، هماهنگی تیم‌ها و پاسخگویی دقیق به نیازهای مصرف کننده. بنابراین، معماری اغلب ابزارهای لازم را برای طراحی در هر مقیاسی، از طراحی شهری تا طراحی محصول و کشف سایر زمینه‌های خلاقانه مثل هنر، عکاسی، روزنامه‌نگاری یا طراحی صنعتی فراهم می‌کند.
طراحی یک صندلی موفق علاوه بر نمایش انسجام فرم و عملکرد، بالا بودن سطح هنر را نشان می‌دهد. بنابراین، در عین حال که معمار صحنه را طراحی می‌کند، یک صندلی می‌تواند تأثیر زیادی بر هویت آن فضا داشته باشد. با در نظر گرفتن این موضوع، دلایل مختلفی وجود دارد که چرا معماران طراحی صندلی را انتخاب می‌کنند:• آنها ممکن است طراحی صندلی را فرصتی برای تقویت خلاقیت خود بدانند.• شالوده تکنیکهای خود در یک حوزه جدید بهکار بگیرند.• کوچک‌ترین جزئیات ساختمان‌های خود را طراحی کنند.• نوع جدیدی از نزدیکی به کاربر را تجربه کنند.• البته که خیلیها هم به این شغل سنتی راضی نمی‌شوند و در نتیجه موفقیت بیشتری در طراحی صندلی پیدا می‌کنند.
صندلی لوا (Leva Chair)، طراح: Norman Foster، سال طراحی: 2019، متریال: چوب | این صندلی با الهام از استحکام و پارو به صورت ارگونومی طراحی شده. پشتی و بازوهای آن از یک تکه الوار یکپارچه در اثر حرارت و بخار ساخته شده.
صندلی پروانه (Butterfly Chair)، طراحان: Antonio Bonet, Juan Kurchan and Jorge Ferrari. سال طراحی: 1938، متریال: قاب فلزی، چرم | این صندلی دارای یک قاب لوله‌ای شکل و یک بند بزرگ است که از بالاترین نقاط آن آویزان شده است و یک صندلی معلق را ایجاد بوجود آورده. این صندلی به راحتی قابل جابجایی، تمیز کردن است و یکی از نمادین ترین قطعات ساخته شده در آمریکای لاتین است. امروزه می بینیم که به عنوان یک قطعه کلیدی در پیچیده ترین و مدرن ترین طراحی های داخلی استفاده می شود. جالبه که بدونید بیش از پنج میلیون نسخه در دهه 1950 از این محصول تولید شده.
صندلی سالن ایمز (Eames Lounge Chair)، طراح: Charles and Ray Eames، سال طراحی: 1948، متریال: پلی وود-چرم، سبک: مدرن | در دهه 1950، چارلز و ری پروژه ای را برای طراحی یک صندلی گران قیمت و لوکس انجام دادند. قرار بود مدرن، شیک و راحت باشد، بنابراین نمادین ترین قطعه قرن بیستم متولد شد: صندلی راحتی ایمز. این صندلی در دکوراسیون داخلی برای افزودن سبک و کارکرد مورد استفاده قرار می گیرد، راحتی و زیبایی بصریش، آن را به قطعه ای تبدیل کرده است که طراحان داخلی را تا ابد همراهی می کند.
صندلی بارسلونا (Barcelona Chair)، طراح: Mies van Der rohe، سال طراحی: 1929، متریال: کروم روی قاب فولادی-چرم، سبک: مدرن | صندلی بارسلونا برای غرفه آلمان برای نمایشگاه جهانی بارسلون در سال 1929 توسط میس ون درروهه با همکاری لیلی رایش طراحی شد. سبک او به طرز فریبنده‌ای ساده با خطوط تمیز و با استفاده از مواد مدرن تحت فلسفه معروف او یعنی “کمتر بیشتر است." طراحی شده بود، هر قطعه از صندلی بارسلونا ادای احترامی است به پیوند نوآوری طراحی مدرن و ساخت استثنایی. میس ون درروهه با زیرکی تمام با تلفیق نمادهای صنعتی و چرم لوکس یک صندلی مدرن و جاودانه خلق کرده است.
صندلی تخم مرغی (Egg Chair)، طراح: Arne Jacobsen، سال طراحی: 1958، متریال: قاب فولادی، روکش پارچه ای، سبک: مدرن | آرنه یاکوبسن صندلی “تخم مرغ" را برای لابی و قسمت های پذیرایی هتل SAS Royal در کپنهاگ طراحی کرد. سفارش طراحی تمام عناصر ساختمان هتل و همچنین مبلمان، فرصت بزرگ یاکوبسن بود تا تئوری های طراحی و معماری یکپارچه خود را عملی کند. Egg در طیف گسترده‌ای از روکش‌های پارچه‌ای و همچنین چرم موجود است که همیشه با پایه‌ای ستاره‌دار از آلومینیوم صیقلی ترکیب می‌شود، که برای افزودن رنگ، زرق و برق و شکلی ارگانیک به فضا عالی است.
منابع: