معماران در طول دوره ی تحصیل دانشگاهی خود فارغ از یادگیری طراحی ساختمان، گستره ی وسیعی از مهارت ها را کسب می کنند. مهارت هایی مانند حل خلاقانه ی مسئله، مدیریت پروژه، توجه بالا به جزییات، هماهنگی تیم ها و پاسخگویی دقیق به نیاز های کارفرما. بنابراین داشتن مدرک معماری ایجاب می کند که یک معمار، ابزار ذهنی لازم برای طراحی در هر مقیاسی -از طراحی شهری گرفته تا طراحی محصول- و تجربه ی سایر زمینه های خلاقانه مانند هنر، عکاسی، روزنامه نگاری یا طراحی صنعتی را داشته باشد.
از میان تمام احتمالات ممکن، بسیاری از معماران به سمت طراحی مبلمان و به ویژه طراحی صندلی سوق پیدا می کنند. در واقع اگر به معماران مشهور دوران گذشته مانند فرانگ گری، میس وندروهه، لو کوربوزیه و ایرو سارینن نگاه کنیم، همه ی آن ها صندلی هایی نمادین طراحی کرده اند. اگر نگاهی به قرن 21 بیاندازیم نیز این الگو همچنان باقی است. بسیاری از معماران معاصر نیز موازی با طراحی ساختمان، به طراحی مبلمان و صندلی نیز می پردازند.
یک صندلی با طراحی موفق چیزی بیشتر از هماهنگی فرم و علمکرد است و تا مرز “هنری بودن" بالا می رود. به همین سبب، در حالی که معماری صحنه و چهارچوب را فراهم می کند، یک صندلی می تواند تاثیر زیادی بر شخصیت اتاق داشته باشد. با در نظر گرفتن این موضوع، دلایل متعددی وجود دارد که چرا معماران طراحی صندلی را انتخاب می کنند. این انتخاب می تواند فرصتی برای تقویت خلاقیت، تقطیر تکنیک های طراجی در یک مدیوم جدید، طراحی کوچک ترین جزییات ساختمان خود یا داشتن نوعی جدید از نزدیکی به کاربر باشد. البته که هستند کسانی که با یک شغل سنتی ارضا نمی شوند و موفقیتی بیشتر در طراحی صندلی پیدا می کنند. در نهایت دلیل هرچه که باشد، انتخاب صندلی به وضوح یک جایگزین مناسب است.
بنابراین، علاوه بر نمونه های طراحی شده ی پیشین، امروزه تعداد زیادی از صندلی های طراحی شده توسط معماران معاصر بازار را در دست گرفته اند. با تغییر ترند ها، پیشرفت تکنولوژی و افزایش حساسیت به بحران های محیطی در بسیاری از این طرح های جدید تکنیک های پیشرفته و مواد سازگار با محیط زیست استفاده شده اند و در عین زیبایی بدیع و سازگار با محیط هستند.
مشاهده بیشتر
paula Navone: Nepal Little Chair (2011) اثر باکستر
پائولا ناوونه پس از اخذ مدرک معماری در تورین ایتالیا، به سبب طراحی مبلمان آوانگارد و الهام گرفته از فرهنگ خود، شهرت بین المللی به دست آورده است. صندلی راحتی کوچک نپال با ساختاری ساده، به دلیل روکش‌های خاص خود متمایز است و در عین نرمی و راحتی، ظاهری باشکوه را ارائه می‌دهد.
David Adjaye: Washington Skeleton Side Chair (2013) توسط Knoll International
این صندلی برای بسیاری از ساختمان های برجسته در سراسر جهان شناخته شده است. کارهای دیوید ادجی از خانه های خصوصی گرفته تا مجموعه های مبلمان سفارشی را شامل می شود. درست مانند ساختمان هایش که مادیات و بافت ها را به چالش می کشد، صندلی اسکلتی او طراحی خود را به یک شبکه ی آلومینیومی ریخته گری شده ی هندسی و ظریف تقلیل داده است و یک الگوی یکپارچه و پیچیده ایجاد می کند.
Patricia Urquiola: Dudet Chair (2021) توسط Cassina & Nuez BIO Lounge Chair (2020) توسط Andreu World
پاتریشیا اورکیولا پس از تحصیل در رشته معماری، یک آژانس طراحی با تمرکز بر طراحی داخلی و محصول افتتاح کرد. در میان مدل‌های متعدد او، صندلی Dudet شکلی نرم و بازیگوش الهام گرفته از زیبایی‌شناسی دهه 1970 را با طراحی پایدار ترکیب می‌کند. با شروع از هسته فلزی، تمام عناصر آن را می توان به راحتی برای دفع و بازیافت مواد آلی آن به راحتی جدا کرد.
به گونه ای مشابه صندلی Nuez Lounge BIO راحتی، ظرافت و پایداری را ارئه می دهد. در حالی که تکیه گاه این صندلی از ترموپلیمر تولید شده توسط موجودات زنده و بدون استفاده از سوخت های فسیلی ساخته شده است، پارچه ی آن نیز از بطری های پلاستیکی قابل بازیافت و پلاستیک های مخصوص بسته بندی ساخته شده است. بنابراین این صندلی نشیمن مدرن قابل بازیافت، زیست تخریب پذیر و کمپوست پذیر است.
لودویکا و روبرتو پالومبا: صندلی لاما (2006) اثر زانوتا
اگرچه آنها مدرک معماری خود را در رم به دست آوردند، پالومباها عمدتا قطعات مبلمان، مجموعه ها و پروژه های طراحی داخلی را ایجاد می کنند. صندلی لاما با پیروی از سبک تاریخ‌محور خود با گریزی از دوران معاصر، یک نماد داخلی جاودانه است که هم به‌عنوان یک عنصر مجسمه‌سازی ظریف و هم به‌عنوان یک صندلی راحتی راحت عمل می‌کند که هنگام نشستن روی قاب فولادی باریک حالت‌های مختلف نشستن را ممکن می کند.
Ma Yansong: Gu Chair (2018) توسط Sawaya & Moroni
به عنوان بنیانگذار معماران MAD، ما یانسونگ به دلیل طراحی های آینده نگر و از نظر فناوری پیشرفته ی خود در سطح جهانی شناخته شده است. او اخیرا به طراحی محصول با قطعاتی مانند صندلی Gu که تفسیری معاصر از صندلی راحتی چوبی سنتی است، پرداخته است. این صندلی که سبکی آینده نگر را تداعی می کند، توسط اتصالاتی تشکیل شده است که شبکه ای از فرم های سینوسی را ایجاد می کنند و به طور یکپارچه مانند یک ساختار اسکلتی به هم متصل شده اند.
کلودیو دوندولی و مارکو پوچی: صندلی کوکی (2015) اثر دسالتو
دوندولی و پوچی پس از تحصیل در رشته معماری در فلورانس، آژانس طراحی صنعتی خود را تأسیس کردند. این صندلیِ ساخته شده از پلی اورتان یکپارچه و یک قاب فولادی، سبک آن مدرن، تازه و ساده است و درجه بالایی از راحتی را با زیبایی شناسی تصفیه شده ارائه می دهد.
Gaetano Pesce: صندلی UP5 (2000) توسط B&B Italia
از دهه 1960، معمار ایتالیایی Gaetano Pesce درباره عملکرد و شکل اشیا سودمند تحقیق کرده است. Pesce با کاوش در رنگ ها و مواد، صندلی UP5 را طراحی کرد که می تواند مانند یک اسفنج فشرده شود و پس از باز شدن به طور دائمی شکل بگیرد. اگرچه بعدا با مواد با کارایی بالا به روز شد، سبک منحنی و عجیب آن دست نخورده باقی مانده است.
Ramon Esteve: Faz Chair (2011) توسط Vondom
پس از بسیاری از پروژه های معماری، معمار اسپانیایی Ramon Esteve طراحی صنعتی خود را در سال 1996 آغاز کرد و اشیایی را با خطوط تمیز، اشکال هندسی و استفاده از نور خلق کرد. بر اساس این اصول، به نظر می رسد این صندلی راحتی از یک ماده معدنی حکاکی شده است و تصویر مجسمه ای قوی با چین های مثلثی ارائه می دهد.
دیمیتری کودین و لورا مالکایت: صندلی خرگوش (2017) ساخته سدس رجیا
به عنوان بنیانگذاران Inblum Architects، Kudin و Malcaite، این معماران اخیرا با طراحی صندلی برای پروژه های خود به سمت طراحی مبلمان جهش کرده اند. یکی از آنها صندلی خرگوش است که طرحی بازیگوش شبیه به خرگوش داشته و با فومی با خاصیت ارتجاعی پوشانده شده است تا با ظاهر نرم و دنج آن مطابقت داشته باشد.
ویلیام ساوایا: صندلی ماکسیما (2002) توسط ساوایا و مورونی
با وجود اینکه ویلیام ساوایا لبنانی الاصل به عنوان معمار فارغ التحصیل شد، به سرعت شروع به آزمایش در زمینه طراحی صنعتی کرد که نتیجه ی آن مبلمان Sawaya & Moroni بود. Sawaya که به خاطر قطعات منحصر به فرد و نوآورانه خود شناخته شده است، صندلی ماکسیما را طراحی کرد، مدلی معاصر که جسارت، راحتی و انعطاف پذیری را با پوسته پلی اورتان تا شده خود تداعی می کند.
نورمن فاستر: صندلی لوا (2019) ساخته ماتیاتزی
نورمن فاستر که به عنوان یکی از مشهورترین معماران جهان شناخته می شود، به خاطر ساختمان های شیک، مدرن و با تکنولوژی بالا شهرت دارد. بر اساس این اصول، صندلی Leva – اولین صندلی چوبی Foster + Partners – با یک تکه چوب حک شده است که رویکردی پایدار با زیبایی‌شناسی تمیز را به ارمغان می‌آورد.
دنیل لیبسکیند: صندلی تورک (2010) توسط ساوایا و مورونی
در سال‌های اخیر، معمار لهستانی-آمریکایی دانیل لیبسکیند به سمت طراحی محصول گرایش پیدا کرده است. در میان تمام آثار او، این صندلی مجموعه‌ای پویا است که از هندسه‌های ساده در یک رابطه پیچیده ایجاد شده است و با ترکیب یک ساختار فولادی لوله‌ای خطی با تیرگی حجمی صندلی و تکیه‌گاه، بیانی هنری معاصر را ارائه می‌دهد.
منبع خبر