در سال های اخیر، پروژه های بازسازی بر اساس استراژی تخریب و و تجمیع توسعه یافته اند، که با حذف سازه ها و معابر دانه ریز و تعریف پروژه های بزرگ و ساخت خیابان ها، به تدریج نسبت وُید و حجم، سیستم هندسی و ارتباطی معابر و ساختار بخش قابل توجهی از بافت تاریخی را از بین می برند. ساختمان آجری بوتیک هتل سنگ سیاه، شامل ایجاد یک اقامتگاه سنتی در بافت تاریخی محله ی سنگِ سیاه در استان شیراز است. با من همراه باشید تا این ساختمان آجری را که رتبه سوم جایزه معمار 99 شده است را به شما معرفی کنم.
در ادامه خواهید دید:
مطالب بیشتر: نمای آجری زیبا، طراحی مدرن ویلا گل خانه در کرج!
پروژه حاضر با عنوان طراحی ساختمان آجری بوتیک هتل سنگِ سیاه شامل ایجاد یک اقامتگاه سنتی در بافت تاریخی محله ی سنگِ سیاه در استان شیراز، در همسایگی پنج بنای ثبت شده از دوره های تاریخی ایلخانی، زندیه، قاجاریه و پهلوی طبق مجوزها و ضوابط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری تعریف شد. در سال های اخیر، پروژه های بازسازی بر اساس استراژی تخریب و و تجمیع توسعه یافته اند، که با حذف سازه ها و معابر دانه ریز و تعریف پروژه های بزرگ و ساخت خیابان ها، به تدریج نسبت وُید و حجم، سیستم هندسی و ارتباطی معابر و ساختار بخش قابل توجهی از بافت تاریخی را از بین می برند.
مطالب بیشتر: نمای آجری ساختمان، دمیدن روح معماری ایرانی به درون خانه
ساختمان آجری سنگ سیاه، تلاشی است در راستای تجربه ی بازسازی و فراهم ساختن راهی برای گسترش آن در بافتی تاریخی، به گونه ای که ساختار اجتماعی و فرهنگی را تغییر داده و مولد یک زندگی جدید باشد. اما مشکل اصلی در بازسازی بافت های تاریخی از این قبیل مقابله با الگوهای شبه تاریخی مورد نظر سازمان تصمیم گیرنده است که با رمزهایی مشخص و تزئیناتی آشنا به دنبال اعتبار بخشیدن به یک بنایی معاصر و ساخت بدلی از روی اصل هستند.
مطالب بیشتر: ساختمان شماره 135، مدرن ترین ساختمان آجری در سعادت آباد
طراحان ساختمان آجری هتل به جای تجمیع پلاک های شهری و تعریف یک حجم در مقیاس بزرگ، پیش بینی الحاق کردن ساختمان ها را اندیشیدند و علی رقم محدودیت های منابع مالی و عدم امکان تملک یکباره، طراحی را با یک هسته اولیه آغاز کردند و گسترش آن را به پلاک های مجاور و در نهایت گسترش آن به بافت را پیش بینی کردند. در طول ساخت هسته اولیه این ساختمان آجری، دو پلاک شهری مجاور بر اساس پیش بینی های اولیه تملک شد، که در حال حاضر در دست ساخت است و چندین طرح شهری دیگر در مرحله تملک و ساخت هستند.
مطالب بیشتر: دکوراسیون هتل هایی که شبیه خانه اند، 3 اقامتگاه معروف!
تصمیم گیری در مورد الحاق به جای تجمیع باعث می شود که پروژه برای همیشه زنده بماند، ساختارهای ریز دانه برای عملکردهای مختلف با موقعیت و نسبت های مشابه به حجم های بزرگتر متصل می شوند و معابر در سطوح مختلف شبکه ارتباطی خارجی را در داخل تولید کرده و زندگی را در این بستر تاریخی به جریان می اندازد. گسترش زندگی از بلوک به بلوک پیشنهادی برای احیای زمینه های تاریخی است، اما همیشه به واسطه ی تمایل داشتن به پنهان ماندن و گسترش، ناتمام خواهد ماند.
مطالب بیشتر: 10 هتل مطرح تهران برای اقامت و برگزاری جشن ها
در ساختمان آجری سنگ سیاه، استفاده از مصالح دستساز برای فاصله گرفتن از محصولات ماشینی از اولویتهای پروژه بود تا بافت حاصل با خطاهای انسانی در آن، هماهنگی بیشتری با بافت منطقه داشته باشد، بنابراین از آجر خشتی استفاده گردید که با تلورانس 10درصدی سایز و فرم و پیچیدگیاش، بافتی مناسب تولید میکند و این رنگ و بافت تا مرکز بنا و فضای داخل امتداد یافت و کف و سقف و بدنه را پوشاند. در داخل اتاقها، کاشی دستساز با پوشش کف و بدنه سرویسها رنگ را به درون فضا تزریق کرد و با والورهای مختص تولیدات دستی، دوباره بر دست ساز بودن مصالح تأکید نمود.
برای تبدیل بام به نظرگاه، تأسیسات (ونتها ،اگزاستها، چیلر و…) پروژه ی ساختمان آجری سنگ سیاه، با تمهیداتی به ساختمان مجاور منتقل شد تا بام خالی و مناسب رویدادها باشد. در زیر تمامی کفها از ورقهای آکوستیک با جزئیات اجرایی کف شناور استفاده گردید تا میهمانان بیشترین سکوت و آرامش را تجربه کنند. پنجرهها با چوب چنار که از قدیم به عنوان سازگارترین با اقلیم شیراز استفاده میگردید، ساخته شده و تمامی جزییات برای تبدیل به یک پنجره با استاندار امروزی از قبیل لاستیکهای درزبند، شیشههای دوجداره بهروز گردیده است. با دو مسیر مجزای لوله کشی فاضلاب آب خاکستری جدا، تصفیه و دوباره به چرخه استفاده فلاشتانکها و آبیاری فضای سبز بازمیگردد که علاوه بر صرفه جویی در مصرف آب، حجم ورودی چاههای جذبی را که به علت بالا بودن سطح آبهای زیرزمینی از مشکلات منطقه هست، کم می کند.
برای دیدن سایر عکس های پروژه ساختمان آجری هتل سنگ سیاه به پروفایل “علی سوداگران" مراجعه کنید.
مطالب پیشنهادی:
منبع متن: Archdaily