کوچه پس کوچه: این روزها به گوشه‌های مختلف شهر خصوصا مرکز شهر که سرک بکشید، حتما با یکی از خانه‌های قدیمی که تبدیل به کافه یا مرکز فرهنگی شده‌اند، روبه‌رو خواهید شد. خانه‌هایی که هر کدام داستان و تاریخچه‌ای را در دل خود جای داده‌اند. من اما بین همه‌ی این خانه‌ها، خانه‌ای را انتخاب کردم که این روزها تابلوی «کافه مانا» و موزه خیمه شب بازی ایران بر دیوارش دیده می‌شود. به همین دلیل تصمیم گرفتم تا سری به آن بزنم و قصه سال های دورش را با شما درمیان بگذارم. با من همراه باشید.
با مدیر کافه مانا، از تاریخچه خانه صحبت کردم؛ خانه در دهه‌ی ۳۰ شمسی با مالکیت فرج الله حاجی شاه محمدلو ساخته شد. بعد از ساخته شدن، نوادگان دختری مظفرالدین شاه خانه را خریداری کردند و بعد از حدود ده سال این ملک به مالکیت امیر‌حسین جلالی درآمد. خانه هم‌چنان بعد از تغییر کاربری به موزه و کافه تحت مالکیت آقای جلالی است و گویا میل شخصی ایشان در تبدیل خانه به مرکزی فرهنگی بسیار موثر بوده‌است. شاید همین اصرار و تمایل مالک خانه برای برپا ماندن خانه و تبدیلش به مرکزی فرهنگی است که این خانه را برایم جالب‌تر می‌کند.
مطلب پیشنهادی: کافه خانه 1307، بر اساس خاطرات واقعی چهار نسل
کافه ماناامیر صادقی09126947498مشاهده پروفایل
همین‌طور که چشم می‌چرخانم و به وسایل کافه مانا، پنجره‌های چوبی و درهایش نگاه می کنم، از تغییرات کافه مانا به هنگام بازسازی می‌پرسم و خوشحال می‌شوم وقتی می‌شنوم در روند بازسازی کمترین تغییر ممکن بر خانه اعمال شده‌است. وسایل خانواده جلالی هنوز هم در خانه حاضراند: آینه‌ها، میزها و حتی عکس‌های خانوادگی و قدیمی خانواده. گویی هنوز خانواده به زندگی خود در این خانه ادامه می دهد، اما به شکلی دیگر!
مطلب پیشنهادی: دکوراسیون کافه، علی این عینک سازی را متحول کرده است!
در کنار همه این ها، قصه زمانی جالب تر می شود که خانم ستاره اسکندی، با هدف زنده نگهداشتن تاتر سنتی ایرانی، کافه فرهنگی مانا را افتتاح می کند. چه چیزی بهتر از این که فضایی هنری و دوستانه وجود داشته باشد تا علاوه بر گپ و گفتگو در مورد تاتر سنتی ایران، گنجیه ای از آثار هنرمندان نیز گردآوری شود.
مطلب پیشنهادی: کافه ری را در دل خانه 80 ساله در نوفل لوشاتوی تهران
قبل از رفتن به حیاط به طبقه بالا می‌روم که با مسئولان موزه هم گپ کوتاهی بزنم. پله‌ها را پیوسته بالا نمی‌روم، گاه می‌ایستم به تماشای اولین عکس‌های خیمه شب بازی‌ها و گاه متوقف می‌شوم که بیشتر از تاریخچه نمایش عروسکی و خیمه شب بازی بخوانم.
مطلب پیشنهادی: کافه کتاب ققنوس، میزی برای خواندن
موزه‌ی خیمه شب بازی ایران همین چند ماه گذشته، در اسفند ماه ۹۷ در کافه مانا شروع به کار کرده‌است؛ با گنجینه‌‌های غنی تصویری و عروسکی؛ عروسک‌هایی از چند دهه گذشته.این موزه پا گرفته تا کمکی باشد بر زنده نگه داشتن «شب بازی»، نام دیگری که به نمایش خیمه شب بازی اطلاق می‌شود؛ هنری که طبق آخرین نظریه‌ها از ایران شروع شده، در زمان ترکهای عثمانی به ترکیه رفته و در آنجا تحت عنوان «قره گوز» یا «چشم سیاه» قوت گرفته است. البته برخی نیز خیمه شب بازی را به کمدیا‌دل‌آرته منسوب می‌دانند و نظر دیگری درباره‌ی چگونگی شروع و نفوذش به کشورهای مختلف دارند. فعالیت‌های موزه در حال گسترش‌اند؛ موزه ماشین سیاری دارد برای اجرای نمایش، که تا چابهار هم رفته است؛ در ایام نوروز در نقاط مختلف تهران اجرا داشته و در حال حاضر به مدت ۹ هفته شب‌ها را در منطقه‌ی ۲ تهران می‌گذراند، هر شب را هم در یک محله. برگزاری کلا‌سهای آموزشی نمایشِ عروسکی هم از برنامه‌های پیش روی موزه است.
مطلب پیشنهادی: خانه گدار، یادگاری از یک ایران دوست فرانسوی
به حیاط کافه مانا می‌روم، جلوی هر تابلو می‌ایستم، عروسک‌هایش را دقیق تماشا می‌کنم و به این فکر می‌کنم که درخت‌های حیاط دنج کافه مانا چه‌ها دیده‌اند و چه‌ها قرار است ببینند. حیاط خانه معمولا دوشنبه و چهارشنبه شب‌ها میزبان نمایش رایگان خیمه شب بازی است. عروسک‌ها از طبقه بالا به حیاط می‌آیند و حال دیگری به حیاط می‌دهند.
مطلب پیشنهادی: کافه عمارت دل، کافه‌ای به سلیقه ایرانی‌ها
کلام آخر : کافه مانا را از دست ندهید، بیشتر از هرچیز برای اینکه کافه مانا هنوز حس خانه را در خود نگه داشته است.
مطالب پیشنهادی: