«خانه تنها مکانی است که اولین تجربه‌های بی‌واسطه با فضا در انزوا و جمع در آن صورت می‌گیرد». خلوت با خود، همسر، فرزندان و دیگران، همه و همه در این فضا اتفاق می‌افتد که در این صورت می‌توانیم به این باور داشته باشیم که «خانه در کنار مفهومی پیچیده‌تر؛ یعنی خانواده معنا پیدا می‌کند»؛ بنابراین مفهوم خانواده بر خانه و درواقع بهتر است بگوییم بر معماری خانه تأثیر خواهد گذاشت. تأثیری که در معماری ایرانی با بالاترین کیفیت ممکن ارائه و اجرا شده و شاید در زمان حال کمتر اثری از آن می‌بینیم. در پروژه برجسته این شماره، وارد آپارتمانی می‌شویم که مفاهیم گفته‌شده در آن قابل‌لمس هستند.
مطلب پیشنهادی : خانه ویلایی تریبلکس، غرق زیبایی خانه آرام اصفهان می شوید!
آپارتمان مسکونی ملک در زمینی به مساحت 303 مترمربع با زیربنای 850 مترمربع در محله ملک در شهر اصفهان واقع شده است. خواسته کارفرما مبنی بر تنظیم شش واحد در چهار طبقه با ابعاد و خصوصیات متفاوت، دستمایه توزیع واحدها و طراحی اولیه قرار گرفت. پس از بررسی محدودیت های پروژه، چیدمان واحدها به‌گونه ای صورت گرفت که 4 واحد 90متری در طبقات اول و دوم ساختمان و 2 واحد 180متری در طبقات سوم و چهارم قرار گیرند.
مطلب پیشنهادی : ویلای آپ، معماری سیاه و سفید در زمین شیبدار آبعلی!
بر اساس نگاه عملکردگرا و خالی از معنای مدرن، فضاهای خانه به دو قلمرو عمومی (جمعی) و خصوصی (فردی) تقسیم می شوند. این در حالی است که نوع سازماندهی فضاهای خصوصی و عمومی در خانه و چگونگی ارتباط بین آن ها در تمایل افراد یک خانواده به حضور در جمع خانواده و هم‌چنین حفظ خلوت شخصی افراد خانواده مؤثر است. به نظر می‌رسد تفکیک بیش از حد فضاهای خصوصی و عمومی در مسکن معاصر ایران، موجب رشد فردگرایی و تهدید فضای صمیمی خانه و مفهوم زندگی در میان خانواده شده است.
مطلب پیشنهادی : خانه بیسنگ، این عمارت آجری بی نظیر در ابهر زنجان!
در این پروژه در جهت بهبود تعاملات بین فردی در خانه به جای دو قلمرو تفکیک‌شده عمومی (جمعی) و خصوصی (فردی)، طیفی از قلمروها از فردی تا جمعی شامل «خلوت با آشنایان»، «خلوت با خانواده»، «خلوت در کنار جمع خانواده» و «خلوت شخصی» در نظر گرفته شده است؛ برای مثال در قلمرو «خلوت در کنار جمع خانواده»، امکان بروز فعالیت‌های شخصی همانند مطالعه، خیاطی، بازی کودک، کار با کامپیوتر، اتو کردن و… که نیاز به خلوت زیادی ندارند در کنار جمع خانواده فراهم می‌شود.
هم‌چنین با محوریت مفهوم خانواده در تعریف خانه، قلمرو جمعی (خانواده) نقش سازمان دهنده مرکزی برای قلمروهای فردی را ایفا می‌کند. این امر در طبقه سوم با مرکزیت «فضای نشیمن خانواده» و در طبقه چهارم (آخر) به واسطه نزدیکی با آسمان با مرکزیت «حیاطی کوچک برای حضور خانواده» اتفاق می‌افتد و دیگر فضاهای خانه حول این مراکز سازماندهی می‌شوند. این نوع از سازماندهی (مرکزگرا) در الگوی خانه‌های تاریخی چهارصفه در معماری سنتی مناطق مرکزی ایران، وجود داشته است. در این الگو فضای «میان‌خانه» به‌عنوان مرکز و اتحاد دهنده فضاهای خانه، نقش محوری ایفا می‌کند.
سازه ساختمان نیز اسکلت بتنی و برای تأسیسات گرمایشی آن پکیج و گرمایش از کف و برای سرمایش آن اسپلیت در نظر گرفته شده است.
پروژه های برجسته ایرانی را بیشتر دنبال کنید :