گر در سرت هوای وصال است حافظا / باید که خاک درگه اهل هنر شوی. گاهی با خودم فکر می کنم که از کجا شروع می شود این راه پر از عبور و فکر هنر؟ این که فردی، تفکرات و عمق ذهن خود را بر روی صفحه ای سفید از شکوه هنر قرار دهد و از آنچه بر دل و جانش نهفته است اثری خلق نماید که بوی ذهن او را به فراسوی زمان و هرچه در آن هست جریان بخشد. نمی توان و نباید نادیده گرفت دستانی را که برای پرورش هنر رشد یافته اند و فرهنگ و هنر این آب و خاک را جلا داده اند. در این شماره از مطلب مد و معماری همراه من باشید تا با هم پنجره ای بگشاییم به خلاقیت مرد جوان ایرانی که هنر جهت یافته و محترم خود را به کار گرفته و دستان و گریبان انسانی را با آن ها مزین ساخته است و گوش جان بسپاریم به بانویی که ذهن خلاق خود را در فراسوی بناها قرار داده و آن ها را زیوری ساخته برای مردمان خود.
اشکان بهجو، جوان 30 ساله ای که ساکن تهران بوده و کارشناسی ارشد خود را در رشته معماری داخلی از دانشگاه تهران دریافت کرده است از سال 92 دفتر معماری ناب را تأسیس نموده و به همراه دو نفر از دوستانش به کارهای معماری و معماری داخلی مشغول است. او از سال 94 تصمیم گرفت تا در کنار فعالیت های معماری و تخصصی خود به دنبال طراحی جواهرات رفته و این زمینه هنری را نیز از سر بگیرد. در ابتدا تکنیک ساخت جواهرات کلاسیک را در کنار آقای متین خوشه چین آموخت و بعد از آن هم طراحی و ساخت جواهرات معاصر را از استاد پرویز تناولی یاد گرفت. در طول این مدت در چندین نمایشگاه گروهی، شرکت یافته است که از مهم ترین آن ها می توان به اولین نمایشگاه جواهرات معاصر تهران در گالری آریا و هم‌چنین نمایشگاه جواهرات معاصر ایرانی در هفته جواهرات فلورانس 2017 اشاره کرد.
مطلب پیشنهادی : زیورآلات جدید، پیوند مد و معماری با هنر این دو دختر ایرانی!
باید گفت که ساختن جسمی که وجود خارجی ندارد و صرفا در ذهن ساخته می شود برایش جذاب بود و او را به وجد می آورد. ساخت جواهرات نیز این امکان را برایش فراهم می آورد تا به ذهنیات خود، وجود خارجی بخشیده و آن ها را شکل دهد. از طرفی، زمانی که به این فکر می کرد که این آثار درنهایت بر روی بدن انسان به نمایش گذاشته شوند جذابیت این کار را برایش چند برابر می نمود. آقای بهجو در همین حین بود که سعی داشت تا برخی از دغدغه های معمارانه خود را نیز وارد مقوله جواهرات نماید که این دغدغه، چیزی نبود جز میراث ارزشمندی از دهه های 30 و 40 خورشیدی.
خانه های آرت دکو شهر تهران که این روزها یکی پس از دیگری در حال نابود شدن هستند دغدغه ذهنی آقای بهجو به حساب می آیند. به عقیده او آن ها به عنوان بخشی از تاریخ معاصر شهر، یک به یک فرو می ریزند و جایشان را بناهایی بی هویت و بلندمرتبه پر می کنند. چندین نسل از ساکنین تهران در این خانه ها به دنیا آمده، زندگی کرده و پیر شده اند؛ دیوار، سقف، در و پنجره های آن ها شاهدان خاموش بسیاری از لحظه های ساکنین و انفاقات شهر بوده اند؛ بنابراین او به فکر ساخت یادبودی برای بزرگداشت این خانه ها افتاد.
مطلب پیشنهادی : مد و طراحی لباس با الهام از معماری ایرانی
برای چنین ایده ای در ابتدا دست به ساخت یک مدال یادبود زد. این مدال از روی پنجره ای در خیابان نوفل شاتو ساخته شد. یک روی مدال، پنجره ای با تزئینات آرت دکو را نشان می داد که با سیمان، کور شده و از طرفی نیز این تزئینات فلزی از گوشه ای در حال ذوب شدن و نابودی هستند. روی دیگر مدال نیز یک سطح سیمانی خالی را نشان می داد که تنها در نقطه ای از آن بخشی از پنجره که در حال ذوب شدن بود از آن به صورت لکه ای خارج شده است.
اشکان بهجو بعد از این مدال یادبود، شروع به ساخت انگشترها و گردنبندهایی به شکل پنجره های آرت دکو زد که در نمایشگاه گروهی پنجره در گالری اکنون به نمایش درآمد. افرادی که می خواهند طراحی های آقای بهجو را تهیه نمایند می توانند برای خرید آ نها به سراغ گالری اکنون بروند و یا از صفحه اینستاگرام شخصی این طراح با وی ارتباط بگیرند. اشکان بهجو از تصمیماتی که در آینده دارد برایمان می گوید؛ از این که تصمیم دارد تا آثار دیگری را به این مجموعه اضافه کرده و آن ها را در گالری های مختلفی به نمایش درآورد. او امید دارد تا توجه عموم را به این مسئله جلب نماید. تمام این واژه ها را می نویسم و در ذهنم کلمات سهراب می‌آید که:
پای هر پنجره‌ای شعری خواهم خواند…
مطلب پیشنهادی : اکسسوری زنانه، مد ایرانی در دستان دو بانوی کارآفرین!
منترا معراجی بانوی 29 ساله ای ساکن تهران بوده و به کار طراحی و ساخت جواهرات مشغول است. خانم معراجی در رشته نقاشی تحصیل کرده و شاید بتوان گفت که این زمینه و رشته بر زندگی و هنری که امروز به آن می پردازد نیز تأثیر بسیاری گذاشته است. منترا به طور حرفه ای به کار طراحی انواع زیورآلاتی اعم از گردنبند، دستبند، گوشواره و… می پردازد.
مطلب پیشنهادی : بدلیجات دست ساز، نظرتون درباره این آویزهای هنری چیه؟
آثار منترا دارای تنوع و حس مثبت عجیبی است که از همان روزهای اول توجه من را به خودش جلب کرد. شاید بتوان یکی از تأثیرات آن را در طراحی های خلاقانه و پرطرفدار نقاشی های کودکان مشاهده کرد. جنس آثاری که خانم معراجی آن ها را هنرمندانه می سازند از نقره و طلا است. منترا با توجه به ذهنیات خود و فضایی که در اطرافش وجود دارد تصویرسازی هایی را به وجود می آورد که در پس هرکدام از آن ها قصه ای نهفته است. شاید یکی از جذابیت های طراحی های او وجود نخ های رنگی است، چراکه این کار در انتقال حس انرژی و گرما به افراد کمک بسیار زیادی می کند.
مطلب پیشنهادی : ویژگی های معماری ایرانی در دنیای مد هم همراه ماست!
در کنار طراحی های متنوعی که در آثار منترا مشاهده می کنیم به حس و حالی برمی خوریم که ناشی از گرما و آرامشی است که در آن ها وجود دارد. بسیاری از طراحی های او برگرفته از یک طاق و شیروانی است و یا حتی شهری رنگارنگ را در ذهنتان متصور می شود. منترا کارهای خود را از راه نمایشگاه های مختلف و یا فروش در گالری هایی متنوع در دسترس طرفداران خود قرار می دهد، البته ناگفته نماند که فضای مجازی و فروش آنلاین نیز راه دیگر ارتباطی او با مشتریان به حساب می آید. در پایان نیز باید بگویم که نمی دانم چرا، اما با دیدن طراحی‌های خانم معراجی هنرمند، شعری از سید علی صالحی به خاطرم می آید:
من راه دیگری ندیده ام/ جز این که علائم عشق را آهسته / از آسمان گرفته / به خانه شما بیاورم…
پیشنهاد من به شما مطالعه آخرین شماره مجله است :
منبع : مجله منزل | نویسنده : طلوع حقیقت