شاید امروزه کافه ها به قدری زیاد و متنوع شده اند که انتخاب در بین آن ها دشوار به نظر برسد و یا بتوانیم بگوییم که هر دفعه جایی جدید برای تجربه کردن داریم! اما این موضوع بی تر در مورد شهرهای بزرگ صدق می کند و در شهرهای کوچک چنین چیزی را شاهد نیستیم. در این سری مطلب از مطالب تور کافه گردی چیدانه، قصد دارم یک طراحی خاص و متفاوت در شهری کوچک را به شما معرفی کنم و نشان دهم چطور یک طراح با هنر و حرفه خود می تواند تاثیری هر چند جزئی در یک شهر کوچک به وجود آورد. کافه گالری باروک با طرحی متفاوت در دل شهر سنتی سیرجان خواهد درخشید.
شاید بتوان گفت همه چیز از یک تجربه خوب در کافه ای در تهران، با مدیریت لیلا حاتمی و علی مصفا، آغاز می شود. زمانی که به کافه ای با سبک کلاسیک رفتم که الهاماتی از معماری اوایل قرن بیستم داشت و این ایده در ناخودآگاه من شکل گرفت. نهایتا در سال 94 با ایجاد یک فرصت، یعنی استفاده از زیرزمین دفتر معماری خود، بر آن شدم تا ایده کافه معمار را به مرحله اجرا برسانم. البته در انتخاب سبک طراحی، خواهان تکرار کردن همان معماری سنتی و همیشگی نبودم و می خواستم فضایی متقاوت و کاملا جدید، اما متناسب با رفتارهای اجتماعی شهر خلق نمایم.
انتخاب یک سبک تلفیقی بین طراحی به سبک صنعتی و اکسپوز، باعث به وجود آمدن برجسته ترین ویژگی در این کافه شد: به کار بردن وسایل غیرقابل استفاده و دور ریختنی! به این صورت که طراح برای انتخاب وسایل به سراغ عتیقه فروشی ها و آهن قراضه فروشی های اطراف شهر رفته و تک به تک وسایل دورریختنی را خود انتخاب نمود. با ایجاد یک هارمونی به آن ها جانی دوباره بخشید و در عین رسیدن به سبک موردنظر، باعث شد تا با ایجاد حس نوستالژی و خاطره انگیز برای مردم، تعلق خاطر آن ها به فضا را بیش تر نماید.
استفاده از وسایل دورریختنی و انتخاب تک به تک آن ها توسط معمار، باعث شد تا المان ها در این فضا هریک دارای دیتیل ها و جزییات مخصوص به خود باشند، اما از این میان لوله های آبی رنگ به کار گرفته شده که در کل فضای کافه حرکت می کنند، در نگاه اول تداعی کننده صنفتی بودن سبک طراحی فضا خواهند بود و باید به این نکته اشاره داشت که این لوله ها صرفا جنبه تزیینی نداشته و اگر با چشم حرکت هر کدام از آن ها را دنبال کنیم به یک نقطه کاربردی می رسیم.
پله را می توانیم از مهم ترین عناصر این فضا بدانیم که از ترکیب فلزی و چوبی ساخته شده است و پله ای مدرن را خلق کرده است. پله های چوبی در قسمت پایینی با هماهنگی و پیوستن به کف سازی چوبی کافه یکنواختی زیبا و دلنشینی را به وجود آورده اند.
رنگ کلی کافه با توجه به صنعتی و اکسپوز بودن طراحی، آبی و طوسی در نظر گرفته شده است که به خوبی تداعی کننده این سبک ها هستند. البته رنگ های گرم و تیز مانند نارنجی و قرمز هم به صورت بسیار محدودی در این فضا به چشم می خورند. استفاده از گیاهانی مانند نعناع و بومادرون سبزی زیبایی را به فضا بخشیده است. در قسمت پله، معمار برای ایجاد حس دعوت کنندگی و به دنبال ایجاد تضاد، از ترکیب رنگ های نارنجی و مشکی استفاده کرده است.
بخش اضافه شده به کافه، جهت افزایش حضور هنرمندان و نمایش آثار آن ها، گالری می باشد. این بخش که هنگام ورود در سمت راست پله ها جای گرفته، به سبک گرم و دلنشین کلاسیک طراحی شده است. مبلمان ها هم هماهنگ و کامل کننده این سبک انتخاب شده اند. رنگ سبز این فضا، صمیمیت و خاص بودن سبک کلاسیک را بیش ار پیش تداعی می کند.
کلام آخر : شما چه هنرمند باشید و چه نباشید، با حضور در این کافه گالری تجربه ای کاملا جدید خواهید داشت. تجربه ای در لابه لای وسایل و اشیای آشنا اما متفاوت با آن چه که می شناخته اید.
اگر می خواهید برای طراحی کافی شاپ خود دست به کار شوید، بهترین معمار و طراح را از میان پروژه ها و اهالی فن انتخاب کنید.
نویسنده : گلنار صفدریان | تحریریه چیدانه