سهیلا بسکی دیگر نیست. همین یک جمله کوتاه بس بود تا جامعه معماری را در حزن و اندوه فرو برد. زنی که به معنای واقعی واژه خواستن را تعریف کرد امروز دیگر در میان نیست.سهیلا بسکی بانویی است که معماری ایران وامدار اوست. او دیگر نیست و از او برای جامعه معماری ایران، مجله و جایزه ای به نام معمار باقی مانده است که بی شک در پیشبرد معماری ایران بی تاثیر نبوده و انگیزه ها برای انجام کارهای بزرگ و بهتر را در دل معماران جوان ایجاد کرده. باشد تا نسل جوان تلاش بی وقفه، صداقت و اراده او برای انجام کارها را سرلوحه خود قرار داده و با این کار ادای دینی هر چند کوچک به روح بزرگ این بانوی بزرگ ایران زمین داشته باشند. سهیلا بسکی فرای یک داستان نویس و مترجم و معمار بود، او نمونه بارز یک زن ایرانی بود. زنی که بزرگی و توانایی اش برای جامعه معماری ایران نقش مهمی داشت و باید الگویی برای نسل جوان باشد. زنان فعال و با اراده مانند سهیلا بسکی برای جامعه ایران و بخصوص جامعه معماری ایران ضروری می باشد و اهمیت دو چندان دارند.
سهیلا بسکی متولد 1332 و دانش آموخته و فارغ التحصیل مدرسه عالی مدیریت گیلان بود. و برای ادامه تحصیل به میشیگان آمریکا رفت و در آنجا به تحصیل اقتصاد پرداخت. او بنیان گذار مجله و جایزه معمار است که به راستی یادگاران باارزش او هستند. آبادی و شهر نیز از دیگر نشریه هایی بود که خانم بسکی در سال های گذشته مسئولیت انتشار آنها را بر عهده داشت. خانواده چیدانه نیزدرگذاشت این بانوی بزرگ را به جامعه معماری ایران تسلیت می گوید.
روانش شاد و برخلاف تن پررنجش در آرامش ابدی باد .
مشاهده بیشتر
خانواده چیدانه