لوازم دکوری: طلوع آفتاب که زد از تختش بلند شد و پیراهن گلدارش را به تن کرد. به سمت عکس‌های روی طاقچه حرکت کرد و قربان صدقه لبخندهای درونِ عکس‌ها رفت. دست کشید بر رویشان و دعایشان کرد. مادربزرگ مهربان، همیشه نوه‌ها و نتیجه‌هایش را بیشتر از هر چیز دیگری دوست داشت… چند قدم به عقب‌تر آمد و نگاه کرد، لبخندهای قاب شده، دست در دست هم بر روی طاقچه خانه، اعتراف می‌کردند که چقدر مادربزرگ را دوست دارند…
همه ما دوست داریم که وسایل دوست‌داشتنی و چیزهایی که به آنها تعلق‌خاطر داریم را جلوی چشمان بگذاریم تا هرروز نگاهشان کنیم و تصدقشان برویم. گاهی لازم است یادمان بماند که چقدر دوست داشتن و لذت و شیرینی در این دنیا هست که روبه‌رویمان ایستاده و شاید آنها را به خاطر نمی‌آوریم. در این مطلب همراه ما باشید تا نگاهی به طاقچه بیندازیم و از دید دیگری به آن بنگریم؛ طاقچه‌ای که از گذشته تا کنون در شمایل مختلفی، خود را نشان داده و پناهی است برای یادگاری‌ها و وسایل دوست‌داشتنی‌مان تا آنها را پیش چشمانمان حفظ کنیم و جان بگیریم. در کنار این، می‌خواهیم گوش جان بسپاریم به کلامِ خوشبوی خاطراتِ طاقچه و شاید هم حروفِ شیرین شلف!
مشاهده بیشتر
طاقچه یا تاقچه یا همان شلف دیواری از مؤلفه‌های معماری در ایران بوده، به شکل فرورفتگی و یا برآمدگی بر روی دیوار شکل گرفته و غالبا از جنس چوب، سنگ و گچ است. بد نیست به این نکته نیز اشاره کنیم که معمولا برای زیبایی و تزئین طاقچه‌ها از انواع گچ‌بری و آیینه‌کاری‌ها استفاده شده است. بیشتر موارد استفاده از آنها نیز برای قرارگیری وسایل تزئینی و یا حتی چراغ و لامپ به حساب می‌آید. بد نیست به این نکته نیز اشاره کنیم که طاقچه‌های بلندی که برای دسترسی بزرگ‌سالان بوده را نیز «رف» می‌نامند. جالب است بدانید که در نواحی شمالی ایران، معمولا از طاقچه‌هایی از جنس چوب استفاده می‌شود. ملک‌الشعرای بهار می‌گوید:
شد رف و درگاه و طاق و طاقچه/ پر دف و سرنا و زاغ و زاغچه
در گذشته‌ها بیشتر در خانه اعیان و اشراف از طاقچه استفاده می‌شد، اما رفته‌رفته این المان دکوراسیون منزل سنتی جزء رسم و رسوم قرار گرفت و دیگر خانه ایرانی بدون طاقچه، بی‌معنی بود. بعد از وارد شدن طاقچه به خانه عموم مردم، در ابتدا آن را در فضای پذیرایی قرار می‌دادند، اما بعد از گذشت مدتی این المانِ کارآمد و دوست‌داشتنی در هر اتاقی جای پیدا کرد و با پارچه‌های سه‌گوش، کناره‌های ترمه و سرمه‌دوزی پوشش داده شد.
اندازه‌های متفاوتی از طاقچه در دکوراسیون منزل های قدیمی وجود داشت؛ از شلف دیواری خیلی کوچکی که شاید تنها یک‌گوشه دیوار را اشغال می‌کرد گرفته تا طاقچه‌های بزرگی که سرتاسر آن را پوشش می‌داد. بیدل دهلوی می‌سراید:
به گوش عبرت از پن پرده می‌رسد آواز/ که نقش طاقچه رنگ پر تنک بست است
[[nid:12579]][[nid:5101]]
با گذشت زمان و شکل‌گیری تغییر و تحولاتی در ساخت‌وساز و معماری ساختمان‌ها، کاربرد طاقچه به‌عنوان عنصر ثابت بر روی دیوارها کاهش یافت، اما کم‌کم در شمایل جدیدی با نام شلف، شروع به خودنمایی کرد. بد نیست به این نکته نیز اشاره‌کنیم که شاید نمودِ اولین نشانه‌های بازگشت طاقچه یا همان شلف دیواری امروزی، فضای روی شومینه‌ها باشد!
مسئله‌ای که در مورد شلف‌های امروزی وجود دارد عدم وجود محدودیت در فضای نگهداری آنهاست. شما می‌توانید از لابی و پذیرایی گرفته تا حمام و سرویس بهداشتی از شلف دیواری استفاده نمایید.
شلف‌ها به دو دسته ثابت و متحرک تقسیم می‌شوند. شلف ثابت سطحی است که در زمان ساخت‌وساز با کمک وسایل مربوطه ساخته می‌شود و در انتها نیز با مصالحی مثل گچ، سنگ و چوب پوشش می‌یابد.
شلف متحرک نیز سطحی است که معمولا شکل دکوراتیوی داشته و علاوه بر کاربردی که دارند به زیبایی دیوار نیز کمک می‌کنند. این نوع شلف‌ها از جنس‌های متفاوتی مثل گچ، پلی‌استر، چوب، فلز و یا به شکل ترکیبی ساخته می‌شوند.
اگر به فکر داشتن یک شلف دیواری ایده آل برای منزل خودهستید می توانید با اهالی فن وب سایت چیدانه ارتباط بگیرید:
منبع: مجله منزل | نویسنده: طلوع حقیقت