فضاهای کوچک : برای آن‌هایی که در فضایی کوچک زندگی می‌کنند و همیشه مشغول دست و پنجه نرم کردن با این فضا هستند، بازسازی این کارگاه مخروبه، با زیربنای کوچکش، می‌تواند الهام‌بخش باشد و به آن‌ها امید ببخشد. با چیدانه همراه شویدو با نمونه ای از این بازسازی آشنا شوید. معمار این خانه، فیونا کرک‌وود (Fiona Kirkwood) می‌گوید در لحظه‌ای که نقشه خود برای تبدیل این خرابه کوچک لندنی به یک خانه را مطرح کرد: «همه خندیدند ولی من به این کار ایمان داشتم و به انجام آن اصرار ورزیدم.» این چنین بود که ساختمان قدیمی تبدیل به یک خانه زیبا و سه طبقه شد. از فرایند طولانی برنامه‌ریزی و نقشه‌کشی‌اش گرفته تا محدودیت‌های ناشی از فضای کوچک زمین، چالش‌های فراوانی پیش روی این پروژه قرار داشته‌اند ولی نتیجه نهایی واقعا قابل‌توجه است.
خانه در یک نگاه
به گفته کرک‌وود بزرگ‌ترین مسئله در این پروژه، فائق آمدن بر زمین کوچکی بود که ساختمان باید روی آن احداث می‌شد.
عواملی مختلفی بر شکل نهایی ساختمان تاثیرگذار بودند. برای مثال کور نکردن دسترسی همسایگان به نور آفتاب و نزدیکی محل ساختمان به یک کانال آب در شکلی که ساختمان می‌توانست به خود بگیرد تاثیر داشتند. او می‌گوید: «می‌دانستیم که ساختمان باید عمودی باشد و زمین به شکلی بود که در هر طبقه فقط می‌توانستید یک اتاق خواب داشته باشید. ولی وجود دو اتاق خواب و سرویس بهداشتی و حمام لازم بود.»
این امر باعث شد تا بتوان ساختار اساسی ساختمان از نظر حرکت از فضای عمومی بیرون به فضای خصوصی خانه را به سادگی تعیین کرد. دو اتاق خواب و سرویس ها در طبقات همکف و اول قرار گرفتند و فضای اصلی نشیمن در زیرزمین. کرک‌وود می‌گوید: «وقتی ساختار مفهومی ساختمان را دریافتیم، کار بعدی دستکاری ساختار معماری آن برای ایجاد احساسی کاذب از وجود یک فضای بزرگ‌تر بود.»
یکی از بارزترین مشخصه‌های این خانه احساس شگفت‌انگیزی است که نور و فضا، علیرغم زمین کوچکی که خانه در آن بنا شده، در ساکنان ایجاد می‌کنند. این اتفاق به دلیل طراحی هوشمندانه‌ای رخ می‌دهد که به جزئیات و کارکردهای همه اجزای خانه توجه داشته است. کرک‌وود می‌گوید: «در چنین فضای کوچکی همه چیز باید کارکردی دوگانه داشته باشد. بدین ترتیب است که کارایی به بیشترین حد ممکن می‌رسد. فرقی نمی‌کند مسئله فضای موجود برای نگهداری وسایل باشد یا جزئیات تاثیرگذار در نور و صدا؛ این مسئله در همه موارد صادق است.»
گرچه این ساختمان نمونه‌ای از معماری معاصر است، کرک‌وود توجه داشت که ساختمان قرار است قبل از هر چیز خانه‌ای برای زندگی باشد. «می‌خواستیم فضایی راحت و آسوده داشته باشد». به همین دلیل هم او خصوصیات معماری معاصر را با چیزهایی مثل یک فرش ایرانی و مبلی نرم و لطیف ترکیب کرد.
کرک‌وود مراقب بود که زیرزمین ساختمان احساسی مثل زیرزمین نداشته باشد و برای همین هم کف آن را تا جای ممکن بالا آورد تا بتواند از زیرزمین بیشترین نمای ممکن از بیرون خانه را در دیدرس داشته باشد. او می‌گوید: «مفهومی که در همه ساختمان دیده می‌شود این است که ببینیم در یک زمین بسیار کوچک تا کجا می‌توانیم پیش برویم.» برای مثال پله‌های حیاط به دقت به شکلی طراحی شده‌اند که ارتفاع‌شان برای نشستن مناسب باشد. «حیاط، مثل یک آمفی‌تئاتر، تبدیل به بخشی از مبلمان شده است. ما تا حدود بیست نفر مهمان را هم آن بیرون نشانده‌ایم. این محل تبدیل به یک هسته اجتماعی خوب برای خانه شده و نقش مهمی در ترکیب فضای داخلی و بیرونی خانه ایفا می‌کند. ترکیبی که دستیابی به آن برای ما اهمیت بسیار داشت.»
او دیوار سبز خانه را با کمک یکی از دوستان باغبانش ایجاد کرد. روی دیوار پاکت‌های دیواری گیاه وولی (Woolly Pocket Living Wall Planters) قرار داده شدند و آن‌ها را از گل‌ها، سبزیجات و گیاهان همیشه سبزی از بازار گل‌فروشی پر کردند. این دیوار از نور مستقیم خورشید بهره می‌برد و در جایی قرار گرفته که قبلا یک دستشویی قدیمی در آن وجود داشت. گیاهان روئیده روی دیوار نشانی از وجود یک سازه قدیمی در آن مکان دارند و در عین حال فضایی آرام و آسوده در حیاط ایجاد می‌کنند؛ سبزیجات را هم می‌شود در آشپزخانه استفاده کرد.
مطلب پیشنهادی : گیاهان آپارتمانی ، طراوت بخش یک دکوراسیون زیبا
برای تقویت بیشتر ارتباط فضای داخلی با فضای بیرونی خانه، کرک‌وود آجرهایی که در پاسیو دیده می‌شوند را تا کف زیرزمین ادامه داد. او می‌گوید: «با استفاده از این آجرها، که به شکل سنتی بیرون از خانه به کار می‌روند، احساس راحتی یک حیاط را درون خانه ایجاد کردیم.»
مطلب پیشنهادی : طراحی دیوار نورگیر و پاسیو با ایده های نو
خانه کرک‌وود و مورگان تنها تا انتهای حیاط ادامه پیدا می‌کند. پشت آن باغچه‌ای مشترک میان همسایگان وجود دارد. در میان این همسایگان طراحان مبلمان و هنرمندان مختلفی دیده می‌شوند و برای همین هم این فضا تبدیل به نوعی فضای کارگاهی شده است. با اینکه نمای خارجی خانه برای پیروی از قواعد ساختمانی شهرداری باید با آجر قرمز پوشانده می‌شد، کرک‌وود می‌خواست بخشی از هویت قدیمی ساختمان– که مدت‌ها آجرهایی مشکی رنگ داشته- را در نمای بلند پشت ساختمان به نمایش بگذارد.
نقشه کف زیرزمین خانه بصورت باز طراحی شده و سمت دیگر آن هم فضای آشپزخانه قرار دارد. کرک‌وود دیوارها و کابینت‌های تمام خانه را سفید نگه داشت و روی چارچوب‌ها، پنجره‌ها، دستگیره درها و دیگر جزئیات خانه از کمی رنگ مشکی استفاده کرد. او می‌گوید «از همان ابتدا رنگ‌های سفید و سیاه مدنظر بودند. پالت ساده‌ای که باعث ایجاد تعادل در تنوع رنگی آجرها می‌شود. استفاده از این رنگ‌ها برای ما تبدیل به قانونی شد که همواره از آن پیروی کردیم.»
درهای فشاری براق سفید باعث می‌شوند آشپزخانه نمایی تمیز و ساده داشته باشد و انباری که در زیر پله‌ها قرار دارد هم از هدر رفتن حتی یک سانتیمتر فضا در خانه جلوگیری می‌کند. کرک‌وود می‌گوید «می‌شود گفت فکر اصلی خانه تقریبا همین است. همه چیز کاربردی ولی در عین حال پنهان است و اجرای همه چیز خوب بوده.» پله‌های چوب گردویی که به طبقه همکف می‌رسند در بالا تبدیل به پله‌های فلزی مشبکی می‌شوند که اجازه می‌دهند نور طبیعی از پنجره پاگرد وارد زیرزمین شود.
مطلب پیشنهادی :نور طبیعی و تاثیر آن در معماری داخلی
طبقه همکف چند پله بالاتر از سطح زمین قرار دارد. در این طبقه یک اتاق مهمان وجود دارد که می‌تواند به عنوان اتاق کار هم مورد استفاده قرار گیرد. یک دستشویی نیز در این طبقه هست. کرک‌وود می‌گوید: «تصمیم گرفتیم به جای قرار دادن دیواری در اینجا تنها از یک پرده استفاده کنیم. دلیلش این بود که می‌خواستیم این فضا با حیاط و زیرزمین پایین ارتباط داشته باشد».
بخش بالای دیواره اتاق خالی و داخل آن با آلومینیوم مشکی پوشانده شد تا تبدیل به قفسه‌هایی برای نگهداری وسایل شود. این کار همچنین باعث شد تا نور ورودی به فضا و تعامل آن با دیگر بخش‌های خانه افزایش پیدا کند.
کلید اصلی موفقیت در این خانه توجهی است که به کوچکترین جزئیات آن صورت گرفته. کرک‌وود به جای این که با ایجاد سه طبقه کامل بخواهد بیشترین استفاده ممکن را از فضا ببرد، این نیم‌طبقه را به فضای خانه اضافه کرد و نتیجه، دستیابی به کلیتی یکپارچه‌تر و فضایی بازتر در ساختمان بود. او می‌گوید «این که بدانید کجا باید از اضافه کردن طبقه و فضای قابل سکونت دست بکشید تا باعث شوید خانه بزرگ‌تر به نظر برسد، نکته مهمی است».
دیواره طبقه همکف در سمت دیگر خود نقش یک کتابخانه را برعهده دارد که مثالی دیگر است از استفاده خلاقانه از فضا در خانه. کرک‌وود می‌گوید: «هر سطح یا فضایی که بتواند چیزی را در خود جای بدهد، این کار را انجام می‌دهد. وقتی در چنین مقیاسی کار می‌کنید باید به همه چیز بیشتر و بیشتر فکر کنید وگرنه اوضاع خیلی بهم ریخته و شلوغ می‌شود.»
کرک‌وود و مورگان مجموعه‌ای از آثار هنری بزرگ و رنگارنگ آفریقای غربی داشتند که از گالری جک بل (Jack Bell Gallery) در میفر (Mayfair) تهیه کرده بودند. کرک‌وود می‌گوید: «می‌دانستیم که باید فضا را تا جای ممکن آرام نگه داریم تا وسایل و آثار هنری لطیفِ حاضر در فضا بتوانند به آن رنگ و جذابیت ببخشند.»
کرک‌وود می‌گوید فرایند تصمیم‌گیری در مورد جای پلکان در نقشه خانه «کاری بزرگ» بود. کاهش تاثیر پلکان‌ها بر روی فضای هر طبقه اهمیت بسیاری داشت و در انتها تصمیم گرفته شد که بهترین راه قرار دادن همه پله‌ها در کنار هم و در گوشه جنوبی خانه است. بعد از آن تنها چیزی که می‌ماند پیدا کردن راهی برای هویت بخشیدن به فضا و بالابردن عملکرد آن بود.
مطلب پیشنهادی : راه‌پله‌هایی خاص با طراحی‌هایی منحصربه‌فرد
کرک‌وود می‌گوید: «استمرار در استفاده از مصالح در نقاط مختلف خانه اهمیت داشت.» او می‌دانست که کف خانه ترکیبی از آجر در زیرزمین و چوب گردو در دو طبقه بالا خواهد بود و ترکیب رنگی اصلی هم سفید و سیاه است. او می‌گوید: «می‌خواستم کاری کنم که میان چوب گردو و آجرها ارتباط ایجاد کنم. همچنین میان چوب گردو و رنگ سیاه، و رنگ سیاه و آجرها.» به همین دلیل پله‌های زیرزمین به طبقه بالا از چوب گردو و دستگیره‌های فلزی مشکی ساخته شدند و باقی پله‌ها از استیل.
در این تصویر در اصلی ساختمان در سمت راست پنجره قرار دارد. اتاق کار/مهمان و دستشویی دقیقا پشت‌سر هستند و پلکانی که دیده می‌شود به اتاق اصلی می‌رسند.
آجرهای روشن‌تری که در بالای تصویر دیده می‌شوند، آجرهای خانه همسایه هستند و خط افقی جایی است که سقف ساختمان قدیمی قرار داشته. کرک‌وود می‌گوید: «ما این قسمت را نپوشاندیم چون شما در آن بالا نیاز به فضای آکوستیکی ندارید و علاوه‌براین در حالت کنونی اشاره دیگری هم به تاریخ خانه شده است.»
مطلب پیشنهادی : خانه آجربافت در خیابان جیحون تهران
در ورودی این اتاق در پایین پله‌ها قرار دارد و این موضوع باعث می‌شود تا طبقه بالا فضایی بازتر داشته باشد. با این که در طبقه پایین یک دستشویی وجود داشت ولی کرک‌وود می‌خواست یک وان حمام اینجا داشته باشد. او می‌گوید: «من عاشق داشتن وان هستم و اینجا تنها نقطه‌ای از خانه بود که می‌توانستیم در آن یک وان جا دهیم. بعد از قرار دادن وان، کم‌کم اطراف آن یک دستشویی کامل ایجاد شد. داشتن یک دستشویی در همین طبقه بهتر از استفاده از دستشویی طبقه پایین بود. در نهایت هم خیلی خوب شد. مثل این است که فضایی مثل اتاق‌های هتل در اختیار داشته باشید و در هنگام نیاز به فضای خصوصی هم می‌توانید از دستشویی دربسته طبقه پایین استفاده کنید.
کشوهایی که در تصویر می‌بینید به شکلی طراحی شدند تا خیلی ارتفاع نداشته باشند و بدین‌ترتیب توجه را به سقف کوتاه جلب نکنند. دستگیره‌های این کشوها، که از جنس آلومینیوم مشکی هستند، با طبقات پایین هماهنگ بوده و باعث ایجاد کلیتی یکپارچه و هماهنگ در خانه می‌شوند.
قوانین شهری در مورد نقشه ساختمان‌ها منجر به این شدند که این اتاق شکل عجیبی پیدا کند. به همین دلیل هم کرک‌وود با نصب چراغ‌های LED روی سقف، شیب آن را تبدیل به یکی از شاخصه‌های اتاق کرد.
مطلب پیشنهادی : انواع چراغ های LED، نسل جدید روشنایی ها
او می‌گوید: «سعی کردیم در این فضا روی سقف چراغ‌های چندانی نداشته باشیم. همه چیز خیلی دقیق بود. مسئله اصلی توجه دقیق به مناطق نورگیر بود تا این فضاها خیلی روشن و کورکننده نشوند.»
درهای تاشو به یک پاسیوی کوچک باز می‌شوند و بدین‌ترتیب اتصالی دیگر با فضای بیرون خانه ایجاد می‌شود. «چند روز پیش صبح بیدار شدیم و دیدیم برف می‌آید. پنجره‌ها را کامل باز کردیم و از گرمای تخت‌مان به تماشای بارش برف مشغول شدیم.»
پارچه پرده به شکلی خاص و براساس زوایای دیوار و پنجره‌ها برش خورده است و بدین ترتیب وقتی پرده کشیده می‌شود به زیبایی روی کف گردویی اتاق قرار می‌گیرد.
سوالات خود را در قسمت بحث و گفتگو با چیدانه در میان بگذارید. هم چنین متخصصان و فعالان در این حوزه در قسمت اهالی فن چیدانه آماده هستند تا به شما در تغییر دکوراسیون داخلی منزل تان کمک کنند.
مطالب بیشتر : خانه گلزار و طراحی داخلی هوشمندانه
طراحی داخلی شرکت گوگل و گردشی در طبیعت
رستوران های منحصر به فرد در تهران
طراحی مدرن ویلای قدیمی
منبع: houzz | گردآوری شده توسط تحریریه چیدانه