زلزله بم در ۵ دی ۱۳۸۲ (۲۶ دسامبر ۲۰۰۳) یکی از ویرانگرترین زلزله‌ها در تاریخ ایران بود که با شدت ۶.۶ ریشتر به وقوع پیوست. این زلزله به شدت بر روی بافت شهری و معماری تاریخی شهر بم تأثیر گذاشت و بسیاری از خانه‌ها و بناهای تاریخی آن را ویران کرد.
امروز به همین بهانه درچیدانه به بررسی معماری بم و آسیب‌پذیری آن در مقابل زلزله می‌پردازیم.
خانه‌های بم به طور عمده از نوع معماری سنتی ایرانی بودند که با استفاده از مصالح محلی مانند خشت و گل ساخته می‌شدند. این نوع معماری به دلیل قابلیت عایق‌بندی حرارتی و سازگاری با شرایط اقلیمی منطقه، معمولاً در مناطق گرم و خشک ایران رایج است؛که البته درکنار این مزیت اصلا در برابر زلزله مقاوم نیستند و در مقابل بلایای طبیعی مثل زلزله کاملا آسیب پذیرهستند
اگرچه بسیاری از خانه‌ها به دلیل طراحی و ساخت نامناسب در برابر زلزله آسیب دیدند، برخی از خانه‌ها نیز به دلیل استفاده از تکنیک‌های مقاوم‌سازی، توانستند خسارات کمتری را تحمل کنند. به عنوان مثال، دیوارهای ضخیم و سقف‌های گنبدی شکل در برخی از بناها به کاهش آسیب کمک کرد