معماری روی آب شامل طراحی و ساخت سازه‌هایی بر روی دریاچه‌ها، رودخانه‌ها و سواحل است که با تکنولوژی‌های نوین امکان سکونت و استفاده از فضاهای آبی را فراهم می‌کند. این نوع معماری به علت کمبود زمین در مناطق شهری پرجمعیت و افزایش سطح آب دریاها، محبوبیت یافته است.
در طراحی این سازه‌ها معمولاً از مواد سبک و مقاوم مانند بتن سبک، فایبرگلاس، و سازه‌های شناور استفاده می‌شود تا ساختمان‌ها توانایی تحمل تغییرات جزر و مد و امواج را داشته باشند. این نوع معماری می‌تواند شامل خانه‌های شناور، رستوران‌ها، هتل‌ها و حتی مزارع کشاورزی آبی باشد و به‌عنوان راهکاری پایدار برای زندگی در کنار آب‌ها محسوب می‌شود.