معمار جان کوئنتین هیدوک خانه دیواری شماره ۲ را در سال ۱۹۷۳ به‌عنوان یک استراحتگاه آخر هفته برای معمار منظر A.E. Bye طراحی کرد. اما تا سال ۲۰۰۱ طول کشید تا این سازه به‌عنوان بخشی از جشنواره معماری ماه آبی در گرونینگن هلند ساخته شود. Wall House 2 که نماد معماری پست مدرن دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ محسوب می‌شود، دارای ترکیبی چشمگیر از اشکال، رنگ‌ها و جزئیات منحصر به فرد است. دیوید آلتراث در جدیدترین مجموعه عکاسی خود، به‌عنوان نقطه عطفی نمادین، خانه دیواری شماره ۲ خرونینگن را به تصویر می‌کشد.
در این مطلب از چیدانه داستان طراحی و تاریخچه ساخت، طراحی معماری و فضاهای خانه دیواری شماره ۲ با تلفیقی از نقاشی‌های کوبیسم و معماری بررسی خواهد شد. پس در ادامه با ما همراه باشید.
اقامتگاه Wall House 2 ابتدا توسط معمار آمریکایی جان هیدوک در سال 1973 برای یکی از اعضای هیئت علمی دانشکده معماری ایروین اس چانین در اتحادیه کوپر در نیویورک طراحی شد تا در ریجفلد، کنتیکت ساخته شود. اما پس از برآورد هزینه‌های بالای ساخت و ساز در منطقه جنگلی، پروژه متوقف شد. تا زمانی که یک شرکت توسعه در گرونینگن، هلند، علاقه خاصی به این پروژه نشان داد و تصمیم گرفت بودجه ساخت و ساز آن را در 2500 فوت مربع تامین کند. سرانجام 28 سال پس از اتمام طرح‌های اولیه و 1 سال پس از مرگ معمار آن، جان هیدوک، ساخت و ساز در محیطی کاملا متفاوت از جایی که ابتدا تصور می‌شد، آغاز شد.
مطلب پیشنهادی: معماری به سبک بیگانگان در ساختمان‌های سورئال ایالات متحده امریکا!
خانه دیواری شماره 2 محدودیت‌های طراحی معماری را به‌عنوان تابعی از زمینه در زمان و فرهنگ بازتعریف می‌کند. معماران پروژه در راس آن‌ها جان هیدوک و شامل توماس مولر، وان رایمان و معمار اوتونومو می‌شدند. این خانه بیانگر رابطه بین داخل و خارج بوده و یادآور معماری لوکوربوزیه و البته کمی عجیب‌تر است. یک اقامتگاه خصوصی منحصر به فرد که چشم‌انداز سرسبز و آرامی از شهر هلند را در پیش رو دارد. نمای رنگارنگ و چندوجهی این مجموعه به پنجره‌هایی با اشکال متنوع آراسته شده است.ژ
در این اقامتگاه حجم‌های ارگانیک معلق، از طریق دیوار بتنی به ارتفاع ۱۴متر و طول 18.5 متر در بین‌شان و یک پل هندسی به یکدیگر متصل می‌شوند. در این پروژه یک حجم سه‌بعدی که حول محور مرکزی یک صفحه افقی، عمودی سازماندهی شده است، امکان تجربه فضاها را فراهم می‌کند. صفحه افقی دوبعدی فضاهای کاربردی را که جدا از یکدیگر به‌نظر می‌رسند جدا و تقسیم و در عین حال به‌هم متصل می‌کند. علاوه‌بر این‌ها بر ماهیت شاعرانه اقامتگاه تاکید می‌کند.
در طراحی خانه دیواری شماره 2 رنگ‌های روشن تمایز بصری بین حجم‌هایی قائل می‌شود که با پلکان مارپیچی در پشت دیوار به‌هم دسترسی دارند. با ورود به خانه، با پلکانی مواجه می‌شوید که به اتاق مطالعه، آشپزخانه و اتاق غذاخوری منتهی می‌شود. طبقه اول، اتاق‌خواب و طبقه آخر، اتاق نشیمن را در خود جای داده است. در یک طرف دیوار، ورودی، پل داخلی و یک دفتر قرار دارد. یکی از قسمت‌های جالب این خانه، دسترسی آن است. مالکان این اقامتگاه را به دو بخش عمومی، نیمه‌خصوصی و خصوصی تقسیم کرده‌اند تا این معماری برای همه قابل تجربه و تفسیر باشد.
در طراحی خانه دیواری شماره 2، به‌نظر می‌رسد که هر حجم به صورت کنسول باشد، اما در واقع حجم‌های شناور ساختمان توسط شبکه‌ای از ستون‌ها پشتیبانی می‌شوند. این به طراحی دراماتیک سازه می‌افزاید، زیرا دیوار بزرگ آن ساختاری نیست و تنها عنصری نمادین است. با تقسیم فضاها، به نظر می‌رسد که دیوار از طریق طراحی دقیق هیدوک آزاد است، چراکه با اتصال شیشه‌ای به حجم‌ها پشتیبانی می‌شود. دیوار یک وضعیت خنثی است، به‌همین دلیل همیشه خاکستری رنگ می‌شود. این دیوار نشان‌دهنده شرایط زمان هیپوتنوز در خانه‌های الماس است. بزرگترین لحظه استراحت و در عین حال بزرگترین تنش خانه! دیوار یک لحظه گذر است که حس عبور را افزایش می‌دهد. نازکی دیوار، این احساس که فقط یک وضعیت لحظه‌ای است را، افزایش می‌دهد.
مطلب پیشنهادی: طراحی کتابخانه ملی کرمان؛ کارخانه‌ای که کتابخانه شد!
خانه دیواری شماره ۲، به این دلیل که تلفیقی از مجسمه‌های سورئالیستی، نقاشی‌های کوبیست و معماری و در واقع نشان دهنده هویت جان هیدوک به‌عنوان هنرمند، شاعر، معلم و معمار است، تحسین می‌شود. الهام بخش معماری هیدوک اغلب لوکوربوزیه و میس ون‌دروهه بودند. از آن‌ها آموخت که بر ابعاد مسطح‌تر فرم معماری و بر حجم‌های خالص تمرکز کند.
جان هیدوک در مورد این بنا گفته است: “اگر یک نقاش می‌تواند با الهام از طبیعت با یک دگرگونی، یک طبیعت بی‌جان سه‌بعدی بسازد و آن را بر روی بوم پیاده کند. یک معمار هم می‌تواند حس یک نقاشی را بگیرد و با دگرگونی، از آن یک طبیعت بی‌جان و فضا بسازد."
خانه دیواری شماره ۲ توسط جان هیدوک در سال ۱۹۷۳ به‌عنوان یک استراحتگاه آخر هفته طراحی شد. اما در سال 2001 این سازه در گرونینگن هلند ساخته شد. دیوید آلتراث در جدیدترین مجموعه عکاسی خود، خانه دیواری شماره ۲ نماد معماری پست مدرن دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، را نمایش می‌دهد. خانه دیواری شماره ۲ از تلفیق مجسمه‌های سورئالیستی، نقاشی‌های کوبیسم و معماری و با جزییات منحصر به فردی طراحی شده است.
برای آشنایی با دیگر پروژه‌‌های معماری خاص در جهان، مطلب آثاری الهام بخش از ژان گنگ، معمار طبیعت‌گرا را از دست ندهید.