جریانات غالب معماری ایران در دوره پهلوی اول، در دوره پهلوی دوم به یک جریان غالب و تاثیرگذار معماری مدرن تبدیل میشود. معماری مدرن شکل گرفته در این دوره، عمدتاً از مجرای کارهای معماران و اندیشه های جریان ساز اروپا از جمله سبک بین المللی، مدرسه باهاوس، کارهای لوکوربوزیه، فرانک لوید رایت، جیمز استرلینگ و . . . حمایت میشد. و ماحصل آن صورت ایرانی معماری مدرن بود که با عنوان معماری شبه مدرنیستی نامگذاری گردید. جریانی موازی با جو غالب معماری مدرن ایران که عمدتاً از طریق تحصیل کرده های ایرانی چه در داخل و چه در خارج حمایت میشد، بین دهه های 1340 و 1350 خورشیدی شکل گرفت، که شدیداً تحت تاثیر جریانات روشنفکری ایران در دهه های مذکور بود.
معماری شکل گرفته در این جریان، تلفیقی از معماری سبک بین الملل و بوم گرایی بود. اکثر آثار این جریان را تحت تاثیر اندیشه ها و مباحث مطرح شده اروپای بعد از مدرن و مباحث مطرح شده در پست مدرن میدانند. از برجسته ترین كارهای این دوره، ميتوان به آرامگاه بوعلی سینا در همدان، كار هوشنگ سيحون و ساختمان موزه هنرهای معاصر اثر کامران دیبا اشاره كرد.
در ادامه تصاویری از یک خانه که معماری آن مربوط به دوره پهلوی دوم است را ببینیم: