در طول زمان و در اثر جنگ‌ها، توسعه‌های شهرها و حتی تصمیم‌های سیاسی، بناهایی تخریب شدند که روزی باعث افتخار و هویت یک شهر یا ملت بودند. آن‌چه ارزش شاهکارهای معماری که نباید تخریب می‌شدند را بیشتر می‌کند، شرایط و زمان ساخت آن‌هاست. معماران و سازندگان این بناها، زمانی‌که هنوز فناوری‌های پیشرفته امروزی وجود نداشتند، با تکیه بر دانش، خلاقیت و مهارت‌های دست‌ساز خود، آثاری خلق کردند که حتی امروز نیز تحسین و حیرت افراد را برمی‌انگیزند. کتابخانه‌ها، کلیساها، تئاترها و موزه‌هایی که زمانی مرکز فرهنگ و هنر شهرها بودند، متاسفانه امروز جای خود را به پارکینگ‌ها و بزرگ‌راه‌ها داده‌اند.
در این مطلب از چیدانه 10 تا از این شاهکارهای معماری که نباید تخریب می‌شدند و امروز تنها در تاریخ و خاطرات ما باقی مانده‌اند، بررسی خواهند شد. پس در ادامه با ما همراه باشید.
هتل والدورف آستوریا در شهر نیویورک، خیابان پنجم بین خیابان‌های سی‌وسوم و سی‌وچهارم قرار داشت. تصویری که مشاهده می‌کنید مربوط‌به سال افتتاح هتل در ۱۸۹۷ میلادی است. این هتل در سال ۱۹۲۹ برای ساخت ساختمان امپایر استیت تخریب شد!
مطلب پیشنهادی: معرفی فینالیست‌های جشنواره جهانی معماری ۲۰۲۴
معماری تئاتر راکسی از بیرون چندان چشمگیر به‌نظر نمی‌رسد اما فضای داخلی آن باورنکردنی بود! اما در سال ۱۹۶۰ میلادی برای گسترش هتل تافت و ساخت یک ساختمان اداری ساختمان تئاتر تخریب شد.
این تصویر ایستگاه پنسیلوانیا اولیه در سال ۱۹۱۱، یک سال پس از افتتاح آن است. این ایستگاه الهام گرفته از حمام‌های کاراکالا، در نیویورک سال ۱۹۲۴ از محیط اطرافش متمایز بود. بخش عمده آن در سال ۱۹۶۳ تخریب شد و تنها قسمت‌هایی که در ایستگاه پن جدید باقی مانده، سکوها و ریل‌های زیرزمینی هستند.
کتابخانه عمومی سینسیناتی، بنایی چشم‌نواز با طاقچه‌های کتاب چدنی وسیع و پله‌های مارپیچ بود که در سال ۱۸۷۴ میلادی افتتاح شد. اما در سال ۱۹۵۵ پس از افتتاح کتابخانه‌ای دیگر در همان خیابان، این بنا تخریب شد. امروزه یک پارکینگ و ساختمان اداری جای آن را گرفته است.
تصویر ساختمان فدرال شیکاگو مربوط‌به سال ۱۹۰۶ میلادی و زمانی است که ساختمان تازه ساخته شده بود. امااین بنا در سال ۱۹۶۵ تخریب و با ساختمان فدرال کلوچینسکی (Kluczynski) جایگزین شد.
تصویر تالار شهر نیوکاسل مربوط‌به سال ۱۹۳۸ میلادی است. ساختمان در سال ۱۹۷۳ پس از آن‌که تا جایی فرسوده شده بود که دیگر قابل سکونت نبود، تخریب شد!
موزه قدیمی هنر دیترویت اولین بار در سال ۱۸۸۸ میلادی افتتاح شد. اما در سال ۱۹۶۰ تخریب شد. امروز هم موسسه هنرهای دیترویت جایگزین ساختمان آن شده است.
کاخ مونرو، ریو دو ژانیرو ابتدا به‌عنوان غرفه برزیل در نمایشگاه جهانی ۱۹۰۴ در ایالات متحده استفاده شد. اماپس از نمایشگاه جدا و با کشتی به ریو دو ژانیرو منتقل شد و در سال ۱۹۰۶ دوباره ساخته شد. این بنا به عنوان سالن رقص، مقر کنگره و مجلس سنای برزیل مورد استفاده قرار گرفت. اما در سال ۱۹۷۵ ارنستو گایزل، رئیس‌جمهور وقت، علی‌رغم این‌که در سال ۱۹۷۴ به‌عنوان یک بنای تاریخی ملی به رسمیت شناخته شده بود، اجازه تخریب آن را صادر کرد!
مدرسه اسپانیایی کازا د ولاسکز در طول جنگ داخلی اسپانیا در خط مقدم نبرد مادرید قرار داشت. این بنا در سال ۱۹۳۶ به‌طور گسترده‌ای تخریب شد.
در سال ۱۸۹۰ و روزهای اوج روزنامه نیویورک ورلد، ساختمان روزنامه به سفارش جوزف پولیتزر، ساخته شد. در آن زمان، بلندترین ساختمان شهر نیویورک محسوب می‌شد تا این‌که در سال ۱۹۵۵ به‌منظور ایجاد فضا برای پل بروکلین تخریب شد.
مطلب پیشنهادی: خانه موتمن الاطبا، اولین خانه چند طبقه طهران!
متاسفانه در طول زمان بناهایی تخریب شدند که روزی باعث افتخار و هویت یک شهر یا ملت بودند. معماران و سازندگان، زمانی‌که هنوز فناوری‌های پیشرفته امروزی وجود نداشتند، با تکیه بر دانش، خلاقیت و مهارتشان، بناهایی خلق کردند که حتی امروز نیز همه را به تحسین وا می‌دارد. شاهکارهای معماری که نباید تخریب می‌شدند و امروز تنها در تاریخ و خاطرات باقی مانده‌اند.
برای آشنایی با دیگر آثار معماری منحصر به فرد در جهان مطلب 13 شاهکار خاص که جهان معماری را زیرورو کردند را از دست ندهید.