جنگ‌ها، توسعه‌های شهری، و گاه تصمیمات سیاسی، باعث تخریب بنا‌هایی شده‌اند که روزی مایه‌ی افتخار و هویت یک شهر یا ملت بودند. آنچه این بنا‌های از دست رفته را دوچندان ارزشمند می‌کند، شرایط ساخت آنهاست.
به گزارش روزیاتو، در زمانی که از فناوری‌های پیشرفته‌ی امروزی خبری نبود، معماران و سازندگان با تکیه بر دانش، خلاقیت و مهارت‌های دستی خود، آثاری خلق کردند که حتی امروز نیز ما را به تحسین وا می‌دارد.
کتابخانه‌ها، کلیساها، تئاتر‌ها و موزه‌هایی که زمانی مرکز فرهنگ و هنر بودند، اکنون جای خود را به پارکینگ‌ها و بزرگراه‌ها داده‌اند.
در ادامه، نگاهی خواهیم داشت به «برخی از این شاهکار‌های معماری که اکنون تنها در تاریخ و خاطرات باقی مانده‌اند» مطلبی که سایت فرارو در این خصوص منتشر کرده است:
این کتابخانه چشم‌نواز با طاقچه‌های کتاب چدنی عظیم و پله‌های مارپیچ، در سال ۱۸۷۴ افتتاح شد. در سال ۱۹۵۵ پس از افتتاح کتابخانه‌ای دیگر در همان خیابان، این بنا تخریب شد و امروزه یک پارکینگ و یک ساختمان اداری جای آن را گرفته است.
هتل والدورف-آستوریا در خیابان پنجم بین خیابان‌های ۳۳ام و ۳۴ام، که تصویر آن مربوط به سال افتتاحش در ۱۸۹۷ است. این هتل در سال ۱۹۲۹ برای ساخت ساختمان امپایر استیت تخریب شد.
معماری تئاتر راکسی از بیرون چندان چشمگیر به نظر نمی‌رسد، اما داخل آن باورنکردنی بود! با این حال، در سال ۱۹۶۰ برای گسترش هتل تافت و ساخت یک ساختمان اداری تخریب شد.
این تصویر ایستگاه پنسیلوانیا اولیه در سال ۱۹۱۱، یک سال پس از افتتاح آن است. این ایستگاه الهام گرفته از حمام‌های کاراکالا، در نیویورک سال ۱۹۲۴ از محیط اطرافش متمایز بود. بخش عمده آن در سال ۱۹۶۳ تخریب شد و تنها قسمت‌هایی که در ایستگاه پن جدید باقی مانده، سکو‌ها و ریل‌های زیرزمینی هستند.
این تصویر مربوط به سال ۱۹۰۶ و زمانی است که ساختمان تازه ساخته شده بود. این بنا در سال ۱۹۶۵ تخریب و با ساختمان فدرال کلوچینسکی (Kluczynski) جایگزین شد.
این عمارت اربابی در کاستسی، تاریخچه‌ای طولانی داشت که به سال ۱۰۶۶ برمی‌گشت و در سال ۱۹۲۵ تخریب شد.
این ایستگاه راه‌آهن، که تصویر آن مربوط به سال ۱۸۹۰ است، به سبک گوتیک ساخته شده بود. در دهه ۱۹۵۰ تخریب شد. تالار شهر نیوکاسل، انگلستان
این تصویر مربوط به سال ۱۹۳۸ است. ساختمان در سال ۱۹۷۳ پس از آنکه به حدی فرسوده شد که دیگر قابل سکونت نبود، تخریب شد.
این کاباره معروف در مونمارتر، که در سال ۱۸۹۲ توسط آنتونین الکساندر تأسیس شده بود، در سال ۱۹۵۰ برای گسترش یک سوپرمارکت تخریب شد.
این کنیسه، که تصویر آن مربوط به حدود سال ۱۹۰۰ است، در سال ۱۹۳۸ تخریب شد.
این موزه قدیمی که اولین بار در سال ۱۸۸۸ افتتاح شد، در سال ۱۹۶۰ تخریب شد. اکنون موسسه هنر‌های دیترویت جایگزین آن شده است.
این کاخ در ابتدا به عنوان غرفه برزیل در نمایشگاه جهانی ۱۹۰۴ در ایالات متحده استفاده شد، سپس جدا و با کشتی به ریو دو ژانیرو منتقل شد و در سال ۱۹۰۶ دوباره ساخته شد. این بنا به عنوان سالن رقص، مقر کنگره و مجلس سنای برزیل مورد استفاده قرار گرفت، اما در سال ۱۹۷۵ رئیس جمهور وقت، ارنستو گایزل، علیرغم اینکه در سال ۱۹۷۴ به عنوان یک بنای تاریخی ملی به رسمیت شناخته شده بود، اجازه تخریب آن را صادر کرد.
این ملک زیبا در جنگ جهانی دوم ویران شد.
این ساختمان دانشگاه میشیگان، که تصویر آن مربوط به سال ۱۹۱۰ است، در سال ۱۹۵۰، مدت کوتاهی پس از آتش‌سوزی تالار دیگری در همان پردیس، تخریب شد.
این مدرسه اسپانیایی در خط مقدم نبرد مادرید در طول جنگ داخلی اسپانیا قرار داشت و در سال ۱۹۳۶ به طور گسترده‌ای تخریب شد.
تصویر پارک شایب نوساز در سال ۱۹۰۹. این اولین استادیوم فولادی و بتنی بیسبال بود. بعد‌ها نام آن به استادیوم کانی مک تغییر یافت و پیش از تخریب در سال ۱۹۷۶، از آتش‌سوزی ویرانگر تا تبدیل شدن به مکانی برای اسکان غیرقانونی، تحولات زیادی را پشت سر گذاشت.
پس از سال ۱۹۱۳، هتل باشکوه پورتلند از هتل‌های جدیدتر همسایه عقب ماند و پس از مشکلات مالی، خریداری و در سال ۱۹۵۱ برای ایجاد فضای پارکینگ تخریب شد.
این نسخه اولیه مدیسون اسکوئر گاردن معروف که در سال ۱۸۷۴ ساخته شد، گنجایش ۱۰،۰۰۰ تماشاگر را داشت. در سال ۱۸۹۰ تخریب و با ساختمانی جدید در همان محل جایگزین شد.
دومین نسخه از سال ۱۸۹۰ تا ۱۹۲۶ پابرجا بود، که آخرین نسخه‌ای بود که در خیابان ۲۶ام و خیابان مدیسون در منهتن قرار داشت. تصویر نمای داخلی دومین نسخه از این مکان اکنون مشهور جهانی را نشان می‌دهد که میزبان یک نمایشگاه تولیدکنندگان کفش است.
ین سازه که در سال ۱۹۲۵ ساخته شد، گنجایش ۲۰،۰۰۰ نفر را داشت و در ضلع غربی خیابان هشتم، بین خیابان‌های ۴۹ام و ۵۰ام در منهتن واقع شده بود. تخریب آن پس از افتتاح چهارمین نسخه در سال ۱۹۶۸ آغاز شد.
در اوج روزنامه نیویورک ورلد، این ساختمان در سال ۱۸۹۰ به سفارش جوزف پولیتزر، ساخته شد. در آن زمان، بلندترین ساختمان شهر بود تا اینکه در سال ۱۹۵۵ برای ایجاد فضا برای پل بروکلین تخریب شد.
بیمارستان برتراند گلدبرگ در سال ۱۹۷۵، سازه‌ای نوآورانه هم در فناوری و هم در معماری بود. این بنا در سال ۲۰۱۳ برای ساخت یک آزمایشگاه جدید پزشکی تخریب شد.