«ویلای دورو» در یک منطقه جنگلی و کوهستانی، نزدیک به شهر تاریخی ماسوله ساخته شده است. این خانه چهار طبقه دارد و در زمینی شیب‌دار با مساحت ۱۸۰۰ متر مربع قرار گرفته است. خانواده‌ای که در آن زندگی می‌کنند دو دیدگاه و سبک زندگی متفاوت داشتند؛ والدین به ارزش‌های معماری سنتی پایبند بودند و اولویتشان حفظ حریم خصوصی بود، در حالی که فرزندان به ارتباط بدون مرز با محیط بیرونی علاقه‌مند بودند.
طراحی این خانه به‌گونه‌ای است که این تفاوت‌ها را در کنار هم قرار دهد. بنابراین، طرح خانه به صورتی انجام شده که دید به طبیعت و حریم خصوصی هر دو حفظ شوند.
برای این منظور، یک پوسته ضخیم و سازمان‌یافته به عمق ۲۷۰ سانتی‌متر دور خانه را گرفته است. این پوسته مانند یک فیلتر عمل می‌کند؛ هم منظره بیرون را به داخل منتقل می‌کند و هم بین فضاهای محافظت‌شده و محیط آزاد تعادل برقرار می‌کند. فضای خالی داخل پوسته نیز تضادی زیبا بین سطح و عمق ایجاد کرده و شامل تراس‌ها و حجم‌هایی در ارتفاع‌های مختلف است که حریم خصوصی داخل خانه را نیز حفظ می‌کنند.
این پوسته ضخیم از صبح تا شب تغییرات نور و سایه را به نمایش می‌گذارد، در حالی که تابش آفتاب به بیشتر قسمت‌های بیرونی پوسته، فضای داخلی را در سایه‌ای ملایم نگه می‌دارد. به‌طوری‌که انگار زمان برای ساکنان متوقف می‌شود و تعادلی بین چشم‌اندازهای طبیعی و دیوارهای سیمانی سخت برقرار می‌شود.
فضاهای خانه در اطراف یک فضای مرکزی باز و پیوسته قرار گرفته‌اند. دیوارهای منحنی داخل و پله‌های متصل، ساکنان را تشویق می‌کنند در فضا حرکت کنند و در هر عمق و ارتفاع، چشم‌اندازهای مختلفی از طبیعت زیبای اطراف را ببینند.
این پوسته‌ی عمیق با برجستگی‌ها و فرورفتگی‌های مکعب‌گونه‌اش، اگرچه ظاهری مدرن و حتی علمی-تخیلی به این خانه بخشیده است، در عین حال از جهاتی یادآور تراس‌ها و ایوان‌های خانه‌های سنتی شمال ایران نیز هست.