در جهان خانه‌هایی وجود دارد که به معنای واقعی کلمه تنهایند؛ خانه‌های خاصی در اسکاتلند، ایتالیا، نیویورک و ایسلند که به طرز باورنکردنی دور و تک افتاده‌اند. قدمت برخی از این خانه‌ها به قرن هشتم میلادی می‌رسد. خانه‌هایب که به عنوان مکان‌های زیارتی یا پناهگاه خلوت طراحی شده‌اند. به گزارش میرر، هر چند ایده گذراندن تعطیلات در خانه‌ای دور جذاب به نظر می‌رسد، اما زندگی در این خانه‌ها چندان ساده نیست و مسولیت زیادی می‌طلبد.
الیه، بخشی از مجمع الجزایر وستمنیر (Vestmannaeyjar) است که مساحتی حدود ۴۵۰ هزار متر مربع دارد. این جزیره در حال حاضر خالی از سکنه است، اما ۳۰۰ سال پیش ساکنانی داشته است. در این جزیره دو اقامتگاه شکار وجود دارد که در سال ۱۹۵۳ انجمن شکار الیه آنها را ساخته است. در تپه روبه‌روی اقامتگاه‌ها، یک کلبه انباری قدیمی و کارگاهی وجود دارد که به عنوان «تنهاترین خانه جهان» مشهور است. شایعات زیادی پیرامون این خانه و مالک احتمالی آن وجود دارد. برخی معتقدند این خانه را یک میلیاردر ساخته است تا در صورت آخرالزمان زامبی‌ها به آنجا پناه ببرد. برخی دیگر معتقد بودند که یک زاهد مذهبی در آنجا زندگی می‌کند. حتی شایعه قوی وجود داشت که دولت ایسلند این جزیره را به بیورک، خواننده و هنرمند ایسلندی هدیه داده است. در گذشته پنج خانواده در آنجا زندگی می‌کردند که با ماهیگیری، شکار پرنده و پرورش گاو زندگی خود را می‌گذراندند. اما در دهه ۱۹۳۰ آخرین ساکنان نیز جزیره ترک کردند و از آن زمان متروک است.
ارتفاعات اسکاتلند به خاطر مناظر دست‌نخورده نفس‌گیرش مقصد محبوب گردشگری است. بیش از چند ملک دورافتاده در سراسر ارتفاعات وجود دارد، اما هیچ کدام منزوی‌تر از این خانه سفید کوچک در گلنکو به نظر نمی‌رسند. خانه‌ای که در گوشه دره مدفون شده و از هر طرف با کوه‌های عظیم احاطه شده است.
این خانه کوچک در جزیره هاب در نیویورک واقع شده است که به عنوان کوچکترین جزیره مسکونی شناخته می‌شود. این مکان یکی از صدها جزیره نیویورک است که طبق گزارش‌ها زمین آن را خانواده‌ای ثروتمند در دهه ۱۹۵۰ خریداری کردند تا در آن برای تعطیلات خانه بسازند.
این تصویر که بیشتر شبیه یک نقاشی آبرنگ است، جزیره دیدنی نیکتارگر (Nichtarguer) است، جایی که خانه‌ای کوچک با کرکره‌های آبی جذاب رها شده است.
این ملک فوق‌العاده دورافتاده که از قرن هشتم به جا مانده است، در اعماق دره لنو در استان ترنتو در شمال ایتالیا در کنار دریاچه لاگو دی سان کلمبانو قرار دارد. این آرامگاه تعریف جدیدی از حریم شخصی و انزواطلبی را نشان می‌دهد و تنها راه دستیابی به آن پیاده روی است. این ساختمان تا حدی یک غار طبیعی است که بخشی از آن در صخره حفاری شده است و در ارتفاع ۱۲۰ میتری از سطح زمین و درست در وسط صخره عمودی دره قرار دارد.
منبع: برترین‌ها
مطالب مرتبط: