فیلم «خرچنگ» با بازی حامد آهنگی و کارگردانی مصطفی شایسته، یک کمدی اجتماعی است که با ترکیب طنز و روایت‌های موقعیت‌محور، فضایی متفاوت در سینمای ایران خلق کرده است. از آنجایی که این فیلم حال و هوای کلیپ‌محور دارد، طراحی لباس و استایل کاراکترها هم بیشتر به جنبه‌های بصری و شخصیت‌پردازی نمایشی متکی است تا واقع‌گرایی مطلق.
نقش سعید، با بازی حامد آهنگی، ترکیبی از استایل‌های آشنای طبقه متوسط شهری و چاشنی طنز بصری است. لباس‌های او معمولاً رنگ‌های تند و طرح‌های شلوغ دارند که کاملاً با شخصیت بی‌خیال و شوخ‌طبعش هماهنگ است. در بعضی از سکانس‌ها هم، ظاهر او انگار قرار است استایل مردان میانسالی را که هنوز به مُد جوان‌پسند علاقه دارند، با کمی اغراق به نمایش بگذارد و درعین‌حال شوخی‌ای هم با این تیپ‌ها بکند!
شخصیت پری در فیلم، تصویری از یک بانوی سالخورده اما خوش‌پوش و سنتی را ارائه می‌دهد. او مانتوهای مجلسی، روسری‌های طرح‌دار و اکسسوری‌های درخشان به تن دارد که حس جاافتادگی و اقتدار را به کاراکترش اضافه می‌کند. البته، در برخی صحنه‌ها تغییراتی در ظاهر او ایجاد می‌شود که نشان‌دهنده پیچیدگی شخصیتش و مسیر داستانی اوست.
در فیلمی که ساختارش ترکیبی از موقعیت‌های طنز است، لباس و گریم نقش مهمی در تعریف شخصیت‌ها دارند. طراحی استایل‌ها نه‌تنها با جنس کمدی فیلم هماهنگ است، بلکه ویژگی‌های شخصیت‌ها را هم پررنگ‌تر می‌کند. اغراق در بعضی از عناصر ظاهری، بازی با رنگ‌های تند و ایجاد تضادهای بصری، باعث می‌شود حتی در سکانس‌هایی که فیلم انسجام روایی کمتری دارد، باز هم کاراکترها هویت مشخص خودشان را حفظ کنند.«خرچنگ» از نظر طراحی استایل، نمونه‌ای از ترکیب عناصر واقع‌گرایانه و اغراق‌شده در سینمای کمدی ایران است. لباس‌های شخصیت‌ها شاید مطابق مد روز نباشند، اما کاملاً در خدمت فضای طنز فیلم عمل می‌کنند. این انتخاب، هم شخصیت‌ها را عمیق‌تر می‌کند و هم تجربه‌ای بصری جذاب برای مخاطب می‌سازد.
مریم محمودخواه
فشن ژورنالیست و تحلیلگر مد و استایل
تماشای خرچنگ از اینجا