در میان بافت شلوغ و مدرن خیابان فلسطین تهران، ساختمانی نوساز با معماری متفاوت و نوستالژیک خودنمایی می‌کند؛ بنایی که جسورانه سنت را به دل امروز آورده. نمای آجری‌اش یادآور خانه‌های اصیل ایرانی‌ست و پنجره‌های ارسی و قاب‌های چوبی، بی‌صدا قصه‌ای از گذشته را در دل خیابان روایت می‌کنند. این ساختمان نشان می‌دهد که نوسازی، به‌جای قطع ارتباط با تاریخ، می‌تواند پلی باشد میان دیروز و امروز؛ جایی که اصالت، هنوز در آجرها نفس می‌کشد.
کاربری به نام بهرنگ با انتشار تصویر زیر نوشت: وقتی از معماری سخن می‌گوییم، از چه سخن می‌گوییم.
شالیز نوشت: چرا حس میکنم ماشینها به خونه نمیان درشکه بود جلوش حس بهتری داشت
بهنرنگ پاسخ داد: اتفاقاً سبک‌معماریش پست‌مدرنه و برای همین زمان و آدم‌های همین زمانه طراحی و ساخته شده.
امیر نوشت: من هربار نماهای رومی می بینم (که نمیدونم به گمانم تقلید بدی هم باشند) و یا نماهای شیشه‌ای غمگین میشم.
نیلوفر نوشت: همان طور كه خودت هم به خوبى مى دونى بهرنگ، اين اثر جاى نقد بسيار داره. اما دست كم ميشه از معدود ساختمان هاى امروز تهران باشه كه يك معمارى قابل قبول داره.