هوش مصنوعی اساساً رویکردی بر پایه داده های آماری در معماری است. فرضیات هوش مصنوعی قوانین آماری را با محاسبات کامپیوتری ترکیب کرده که این روش می‌تواند بسیاری از نقص های معماری پارامتریک را بر طرف سازد. هوش مصنوعی به کامپیوتر اجازه می‌دهد تا پارامتر ها را از اطلاعاتی که از داده ها جمع آوری گردیده و یا به وسیله فرد استفاده کننده وارد شده ایجاد نماید. حرکت از دنیای اکتشافی(تصمیم گیری بر اساس قوانین) به دنیایی ارقام (تصمیم گیری بر اساس احتمال) گام بسیار بلندی است.
نفوذ هوش مصنوعی در حوزه معماری توسط تعداد اندکی از تئوریسین ها از گذشته پیش بینی گشته بود، کسانی که پتانسیل هوش مصنوعی را برای طراحی های معماری دریافتند، البته بسیار با فاصله از الگوریتم های هوشمند. طراحی الگوریتم های هوشمند در ابتدای دهه ۸۰ میلادی مجدداً مورد توجه واقع گردید.
در ادامه تصاویری از این طراحی‌ها را ببینیم: